“Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα” Οδυσσέας Ελύτης, Το μονόγραμμα
Για πόσο ακόμη θα είναι νωρίς; Οι περισσότεροι προερχόμαστε από μια κοινωνία η οποία έχει μείνει πίσω, είχε άσχημη εφηβεία και κουβαλάει τα τραύματα του παρελθόντος, στιγματίζει και στιγματίζεται. Αρκεί να συνεχίσουμε την προσπάθεια για ν’ ανθίσει η κοινωνία μας και να προσφέρει χώρο και λόγο σε όλους μας χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς ρατσιστικές διαθέσεις, χωρίς ταμπέλες. Ας βοηθήσουμε τον άνθρωπο να γίνει άνθρωπος πριν μεταλλαχθεί ολοκληρωτικά σε μηχανή.
Θεωρώ ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο σχέδιο υποβίβασης της παιδείας και στροφής των ανθρώπων προς εφήμερες ανάγκες με απώτερο σκοπό την χειραγώγηση των λαών, την εξάλειψη της κρίσης και της άποψης, της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης….
Πολλοί υποστηρίζουν την άποψη ότι για ν’ αφήσεις έναν άνθρωπο στην αμάθεια αρκεί είτε να μην του προσφέρεις καμία γνώση, είτε να τον βομβαρδίσεις με αυτήν. Αρκεί μια απλή παρατήρηση για να δούμε ότι από παιδιά ακόμη τρέχουμε σε ξένες γλώσσες, φροντιστήρια και άλλες δραστηριότητες που μας αφαιρούν οξυγόνο ενώ στη συνέχεια η μάχη των σπουδών με τη συγκέντρωση χαρτιών και η καριέρα με το όνειρο των δώδεκα ωρών εργασίας την ημέρα, ενώ κάποτε κάποιοι πάλευαν για το 8ωρο. Και το μοναδικό πράγμα που μένει σε κάποιον, η διασκέδαση, να κοστολογείται πανάκριβα. Αποπροσανατολίζεται ο άνθρωπος από τα πραγματικά προβλήματα του, ξεχνάει την εσωτερική αναζήτηση και κυνηγάει το αμερικάνικο όνειρο. Το σύνθημα στον τοίχο παραμένει διαχρονικό: «Ο πολιτισμός τους χάνεται όταν κόβεται το ηλεκτρικό ρεύμα».
