Για σένα...

Οι Ολυμπιακές Αερογραμμές σας καλωσορίζουν στην πτήση 940 Αθήνα - Αλεξανδρούπολη και σας εύχονται καλά ξυπνητούρια διότι τι άλλο να ευχηθείς σε έναν άνθρωπο που χάρη σ’ εκείνη και την καλή της μνήμη, την οποία εδώ που τα λέμε δεν την έχει πάντα αλλά ευτυχώς που σήμερα την είχε και τώρα εγώ τρέχω και δε φτάνω. Να πάρω τηλέφωνο στη δουλειά, να βρω το τηλέφωνο του οδηγού και να του πω ότι η πτήση μου δεν είναι 7:30 αλλά 5:30 οπότε και το ραντεβού μας μετατίθεται για δύο ώρες αργότερα. Τώρα πως είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος που δεν θυμάται τι ακριβώς λέγατε επί δύο σχεδόν ώρες (βλέπε και σχετική φώτο) αλλά θυμάται κάτι με το οποίο επίσης δεν έχει και την καλύτερη σχέση (βλέπε πρωινό ξύπνημα) είναι ένα μυστήριο. Αλλά επιτρέψτε μου να σας μιλήσω λίγο για τον άνθρωπο αυτό με τα μαργαριτάρια και δεν αναφέρομαι στα γλωσσικά σαρδάμ που ενίοτε κάνει. Και με τη συνοδεία των Snow Patrol « Light up, light up / As if you have a choice / Even if you cannot hear my voice / I'll be right beside you dear» για ν’ ακούει και να μη φοβάται. Και δεν εννοώ την πτήση. Ξέρει εκείνη. Με θέα το Καβούρι και τον ήχο της θάλασσας, με απροσδόκητες επισκέψεις από ζώα του δάσους και με εμφάνιση αεροσυνοδού αφού είχε προηγηθεί ένα ποτό στα γρήγορα στο Γκάζι και με τα πολλά χιλιόμετρα στο γυρισμό να φέρνουν στο νου της παλιές συνήθειες, καινούριες ομοιότητες μα πάντα την ίδια βάση, την αγάπη της. Ξαπλωμένος δίπλα της, για πρώτη φορά χωρίς βιασύνες, χωρίς να πρέπει να φύγω σαν τον κλέφτη μες στη νύχτα, χωρίς να μείνει με το παράπονο ότι θα ξυπνήσει και δε θα με βρει δίπλα της, χωρίς να ροχαλίζει, μόνο με κεριά να φωτίζουν το χώρο κι ένα ράδιο να παίζει σε χαμηλή ένταση όλο το βράδυ, τραγούδια που στην πλειονότητα τους ακούμε και λέμε ότι έχουν γραφεί όχι απλά για εμάς αλλά και για εκείνη τη στιγμή που ζούμε όταν τ’ ακούμε. Και το ξύπνημα μοναδικό, το καλύτερο όλων, με περιποίηση που περιελάμβανε από ντύσιμο μέχρι πλύσιμο, μοναδική αφοσίωση, μοναδική εμπειρία για μένα, υπόσχεση για τα επόμενα μαζί με πρωινά που δε θα έχουν μόνο χυμό και κορν φλέικς. Αυτά τα πρωινά λοιπόν είναι το φυλαχτό της κι η ανάσα της για τις μέρες που έρχονται. Και που θα περάσουν πιο γρήγορα απ’ όσο φαντάζεσαι.