No Goodbyes

Μια ευγενική προσφορά του Λάκη Κομνηνού, το διαμάντι αυτό του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου ο οποίος όμως σαν άλλος Ροβινσώνας Κρούσος γνώρισε τη μεγάλη αποτυχία της ζωής να του ανοίγει διάπλατα την πόρτα και να τον υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες, ίσως και με τα μπούτια αλλά τώρα ο Λάκης ούτε με βιάγκρα δεν μπορεί να κάνει το πουλάκι να πετάξει. Ποιός είναι Ντούρος; Όχι δεν είναι ο Στηβ Ντούζος, το αθώο παιδάκι με τα τατού και τα μούσια της Ρόδας, Τσάντας και Κοπάνας που το στυγνό κύκλωμα τον έχωσε άδικα στη φυλακή γιατί η κοκαΐνη δεν ήταν δική του. Ειλικρινά ένας φίλος του ο οποίος έμενε κάπου στο Κουκάκι, συνοικία γνωστή και για τις πολλές τραβεστί, θα έφευγε ένα ταξιδάκι στο εξωτερικό, νομίζω προς Κολομβία μεριά αλλά μπορεί να ήταν και Βενεζουέλα θα σας γελάσω, το σίγουρο πάντως είναι πως ο άνθρωπος θα πήγαινε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για κανα μήνα και είχε το εξής μεγάλο πρόβλημα με το σπίτι του. Έπιανε πολύ υγρασία και όπως αντιλαμβάνεστε δε μπορούσε να αφήσει υπό αυτές τις συνθήκες όλα αυτά τα βραχάκια που είχε συγκεντρώσει σπίτι του. Κλάφτηκε λοιπόν στον καλό του φίλο Στηβ, μαζί τους ξεσκατίζανε οι μάνες τους κι αυτός που τον είχε σαν αδερφό την κράτησε στο δικό του χώρο (όπως κάνουν και οι πουτάνες που λένε έλα στο χώρο μου γιατί αν έρθουν αυτές στο δικό σου είναι πιο ακριβά) κι εκεί την πάτησε παιδιά. Ήτανε παγίδα, μια λυκοφιλία προσχεδιασμένη από τα παιδικά τους χρόνια με σκοπό να κλειστεί ο καημένος ο Στηβ στη στενή. Είχε παχύνει τότε και τον στένευαν και κάτι ρούχα που είχε αγοράσει και ζοριζόταν όπως και να το δει κανείς. Ντούρος λοιπόν είναι ο Λάκης Γαβαλάς, ένας άνθρωπος τον οποίο θα ήθελα να είχα για κολλητό αλλά δεν είναι της γενιάς μου κι έτσι αναγκάζομαι να τη βρίσκω μ’ένα κολλητό μπλουζάκι που έχω απ’ τη δική του φίρμα. Πάντως αν τον βρω πρόχειρο θα τον «χώσω» να επιμεληθεί και το styling της στάνης έτσι για να πρωτοτυπήσουμε βρε αδερφέ, χρονιάρες μέρες που είναι. Έχω βγάλει από το μεσημέρι τις μπριζόλες για ξεπάγωμα και η θράκα κοντεύει να πέσει έτσι ώστε τα διάφορα καλούδια να πέσουν πάνω στη σχάρα και να περάσουμε εμείς καλά και όλοι οι άλλοι ακόμη καλύτερα. Ο καιρός μερικές φορές είναι καλός και μερικές χαλάει αλλά εγώ δε μπορώ να του χαλάσω το χατήρι διότι είναι μικρός ο αναστεναγμός του και δε χωράει στο ποτήρι μου το οποίο ειρήσθω εν παρόδω δε χωράει σε κανένα ντουλάπι επομένως αυτή η αγορά κρίνεται και λίγο μαλακισμένη και να δω τώρα που θα βάλω ολόκληρη την εξάδα που με τόσο κόπο και 12 μπύρες συγκέντρωσα σαν άλλος καλός σαμαρείτης ή αν προτιμάτε εκείνο το μέρος έξω από τα Τρίκαλα τη Σαμαρίνα, γνωστό χωριό, έχω πάει μερικές φορές αδυνατώ όμως ειλικρινά να θυμηθώ το λόγο για τον οποίο το έχω κάνει αυτό το ατόπημα, την αμαρτία τούτη τη μεγάλη αυτά μας τα’παν κι άλλοι και δε συμμαζεύεται. Ναι έγραψα και τεστ σήμερα αλλά δεν περιμένω τα αποτελέσματα, μόνο τη θράκα περιμένω και νομίζω πως ένας θρακιώτικος χορός ίσως να έδινε μια άλλη προοπτική στη βραδιά καθώς εγώ προβληματίζομαι για το αν θα πρέπει να πιω έναν καφέ τώρα ή μήπως απλά να ξαπλώσω για κανένα μισάωρο στον καναπέ με τα φώτα όλα σβηστά, νυσταγμένα και βαριά. Εγώ και ο ΟΤΕ έχουμε τέτοια σχέση και πολύ θα ήθελα τώρα να είχα μπροστά μου έναν τηλεφωνικό κατάλογο για να πετάξω στη φωτιά χωρίς κανένα σημαντικό λόγο έτσι για καφέ και κουβέντα όπως είχε γράψει κι εκείνη μετά την αξεπέραστη επιτυχία της όχι πια σεξ μόνο φίλοι η οποία ήταν κάποτε και καλή διαφημίστρια αλλά αποφάσισε να το γυρίσει κι εκεί τα γάμησε όλα. Τι θα γίνει από εδώ και μπρος; Ειλικρινά δε ξέρω.