Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

Σε μία από τις τακτικές μου επισκέψεις στον οδοντογιατρό πιάσαμε την κουβέντα για το φροντιστήριο που υπάρχει στον ίδιο όροφο με το ιατρείο του. Όλο μηνύματα στον τηλεφωνητή μου αφήνουνε τα κωλόπαιδα, γκρίνιαξε καθώς έπινε μια γουλιά από το ουίσκι που του είχα πάει και τότε του υπενθύμισα για τα πιπίνια που μπορεί να βλέπει καθημερινά. Χαμογέλασε σαρδόνια και μου είπε «Α ρε κουφάλα δε θ’αλλάξεις ποτέ». Δεν ήθελα να του απαντήσω σε αυτό το ζήτημα γιατί υπήρχε και το μεγάλο ζήτημα με την αλλαγή του 81 και τον Ανδρέα τον Παπανδρέου που σαν χθες γιόρταζε κιόλας ζωή σε λόγου μας. Αυτός ο μήνας έχει πολλές γιορτές αλλά σαν την πρωτοχρονιά δεν είναι καμιά. Όχι τόσο επειδή το Βασίλης είναι ωραίο όνομα ή κάτι τέτοιο, κυρίως επειδή του δίνουμε και καταλαβαίνει στο τζακ ποτ. Τώρα τι καταλαβαίνει δε ξέρω, εμείς πάντως δίνουμε χρήματα ενώ πιο παλιά δίναμε φασόλια. Ο Τζακ και η φασολιά ποτέ δεν ήταν το αγαπημένο μου παραμύθι αλλά υπήρχε στο σπίτι και το διάβαζα συχνά στην αδερφή μου. Για κάποιο παράξενο λόγο της άρεσε. Τα φασόλια το ίδιο, ενώ εγώ ούτε να τα δω δεν ήθελα τότε. Αργότερα τα συνήθισα κι αυτά όπως και τις μελιτζάνες που τις είχα για πολύ δευτεράτζες κάποτε κι ούτε να τις μυρίσω δεν ήθελα. Ας είναι καλά εκείνο το εστιατόριο στη Βαλτετσίου οι γιάντες με την υπέροχη συνταγή που ακόμη θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια. Σχεδόν απέναντι από τους γιάντες είναι οι χάρτες, ένα καφέ που άνοιξε όταν εγώ πήγαινα Δευτέρα λυκείου και που μπορείς να δεις και κάποια live μερικές φορές. Εγώ εκεί έχω δει τους calexico και κάποιους άλλους που δε θυμάμαι τώρα πια. Είναι όμορφος χώρος με πίνακες στην τουαλέτα για να γράφεις και να μη χρειάζεται να έχεις μαρκαδόρο για τα πλακάκια. Πάντως και οι μαρκαδόροι έχουν κάνει την εμφάνιση τους κι ας είναι αχρείαστοι. Αν έχεις διαβάσει Σώτη Τριανταφύλλου εκεί μπορείς να συναντήσεις και τον Κ.Α από το Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης. Μπορείς να τον συναντήσεις και στο Gagarin βέβαια αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση. Το γραφείο μου είναι γεμάτο χαρτιά και σκέφτομαι ότι την Κυριακή θα χρειαστεί να κάνω μια γενική εκκαθάριση. Πάντα έχω την αίσθηση ότι κρατάω τα χρήσιμα αντικείμενα αλλά σε τέτοιες επιχειρήσεις σκούπα καταλήγω με μια μεγάλη μαύρη σακούλα σκουπιδιών στην πλάτη σαν τον Άγιο Βασίλη ο οποίος μπορεί να μην υπάρχει αλλά εγώ τον είχα δει και μάλιστα τσακωνόμουνα και με τ’άλλα παιδάκια σχετικά με το έλκηθρο. Γενικώς μας μαθαίνουν ότι ο Άη έρχεται με έλκηθρο που το σέρνουνε τάρανδοι. Έλα όμως που ο Πτέραρχος ? Πατέρας μας πήγαινε στις γιορτές της Αεροπορίας που ο Άη ερχόταν με το ελικόπτερο. Άντε να πιστέψεις μετά αυτή τη μαλακία με το έλκηθρο. Αφού τον έβλεπα τον άνθρωπο, κατέβαινε από τον ουρανό με το ελικόπτερο, μας πέταγε και καραμέλες, πηγαίναμε μετά παίρναμε και τα δωράκια μας. Είχαν λυσσάξει οι άλλοι με το έλκηθρο. Μετά έμπαιναν στη μέση ζητήματα πρακτικής φύσεως όπως οι τάρανδοι κουράζονται και δεν προλαβαίνουν να κάνουν το γύρο όλου του κόσμου ενώ με το ελικόπτερο πας παντού και διάφορα τέτοια. Ρίχναμε ομηρικούς τσακωμούς ώσπου μάθαμε ότι ο Άη στη δική μου περίπτωση ήταν ένας απλός σμηνίτης, στων άλλων κάποιος συγγενής μασκαρεμένος. Όταν ήμουν εγώ σμηνίτης μου έτυχε να είμαι για ένα μήνα συνοδός στο σχολικό λεωφορείο. Κόλαση, ειδικά με τα πιτσιρίκια του δημοτικού. Ευτυχώς που ήταν μόνο για ένα μήνα γιατί ήταν ικανά να σου τσαλακώσουν τα νεύρα τόσο ατίθασα που ήταν. Και είχες και κάτι παράξενους γονείς που δε θέλανε να κάνεις παρατήρηση στα καμάρια τους. Ήρθε να με βρει ένας στο γραφείο μια μέρα για να μου πει να μην ξανασχοληθώ με το γιο του και να του αναφέρω ότι αταξία κάνει. Μεγάλε του λέω αν θες να με απαλλάξεις από αυτήν την υπηρεσία καλό θα μου κάνεις αλλά όσο είμαι εγώ μέσα στο λεωφορείο θα κάνω αυτό που νομίζω σωστό. Διότι όταν ο γιος σου τρέχει στο διάδρομο του λεωφορείου και πατήσει φρένο ο οδηγός αν τον δούμε σαν ιπτάμενο αντικείμενο να φεύγει από το παρμπρίζ θα μου πεις γιατί δεν τον κρατούσα στη θέση του. Το βούλωσε κι έφυγε αλλά πλάκωσε το γιο του στο ξύλο το κάθαρμα. Πάω να γράψω κανένα γράμμα στον Άη τώρα γιατί δε βλέπω προκοπή.