Με το θάνατο σαν ιδέα τολμώ να πω ότι είμαι κάπως εξοικειωμένος. Είδα και πριν λίγες μέρες στο όνειρο μου, έναν πολύ καλό μου φίλο να πεθαίνει από το δάγκωμα ενός τοξικού σκυλιού και ενώ έκλαψα έχω τη γενική εντύπωση ότι ήμουν κουλ. Τώρα τελευταία νομίζω ότι βλέπω πολλά παράξενα όνειρα αλλά δεν έχει σημασία αυτό τώρα. Πέρναγα από την Ομόνοια πριν λίγο και κοντοστάθηκα στο τεταρτημόριο με την Εθνική Τράπεζα και τον καφέ Βραζίτα όπου είχε στηθεί ένα βίντεο γουόλ κι ένα περίπτερο με ενημερωτικό υλικό για την παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS με σήμα κατατεθέν βεβαίως τον κόκκινο φιόγκο. Εν τω μεταξύ έχω να πάω και σε έναν γάμο σήμερα κι έχω απορία αν θα έχουν καρφιτσωμένους φιόγκους ή προφυλακτικά πάνω στις μπομπονιέρες έτσι για να υπάρχει και το κοινωνικό μήνυμα διότι γάμος είναι, η λέξη από μόνη της λέει πολλά και το καλό παράδειγμα πρέπει να το δώσουν οι μελλόνυμφοι.
Δεν είχα ποτέ κάποιον φίλο που να έχασα από AIDS, είχαμε όμως έναν συνεργάτη σε μια παλαιότερη δουλειά μου που είχε ζήσει κάτι τέτοιο και κάναμε μια μέρα τη σχετική κουβέντα. Η όλη διαδικασία της διαδρομής του αρρώστου προς το θάνατο ήταν τραγική. Μου έλεγε ο Κώστας (ο συνεργάτης) ότι χίλιες φορές να πεθάνει ένας φίλος σου από τροχαίο παρά από έρωτα. Νομίζω ότι «φοράω προφυλακτικό» σημαίνει πάνω απ’ όλα σέβομαι και όχι προσέχω.
Είδα χθες το Λέοντες Αντί Αμνών κι έτσι έκλεισα τη μέρα μου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που την ξεκινώ. Σκεφτόμενος ότι πάμε κατά διαόλου κι ότι ο πάτος είναι πάντα πιο χαμηλά. Πάω να ετοιμαστώ γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.
