Ο Δημήτρης τα είχε με μια γκόμενα που τον κεράτωνε με πολλούς. Αυτό ενίοτε δημιουργούσε προβλήματα στην παρέα αν και τελικά φαίνεται ότι δεν πήγε ποτέ κανείς μαζί της. Η κοπέλα αυτή ήταν από την Κόρινθο και κατά πως φαίνεται κάτι τέτοια περιστατικά θα πρέπει να έπεσαν και στην αντίληψη του Αποστόλου Παύλου που έγραψε και τις σχετικές επιστολές προς τους Κορίνθιους. Οι Κορίνθιοι είχαν και τη μερίδα του λέοντος στα σχετικά στατιστικά που αφορούσαν τους μνηστήρες της λεγάμενης αλλά δεν θα πρέπει να θεωρηθεί αυτό ως σοβινιστικό στοιχείο. Εκεί έμενε η κοπέλα, αυτούς έβρισκε, με αυτούς πήγαινε. Ποτέ δεν απέκλεισε κάποιον λόγω καταγωγής. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ίσως να έπρεπε να γράψω μερικές επιστολές μαζεμένες ή έστω ένα ευαγγέλιο αλλά το μπλογκ το έχω πρόχειρο ετούτη τη στιγμή κι έτσι θα αρκεστώ σε αυτό, το οποίο και παρακαλώ να σημειωθεί ως μια στιγμή σεμνότητας.
Όταν ο Δημήτρης επιτέλους πήρε τη μεγάλη απόφαση να χωρίσει η παρέα ως δια μαγείας διασπάστηκε. Δύο έφυγαν στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά (σε διαφορετική χώρα), δύο έφυγαν για την ιδιαίτερη πατρίδα τους (σε διαφορετική πόλη) κι εγώ έμεινα εδώ. Αν και όπως προείπα κανείς δεν πήγε μαζί της, αποδεικνύεται ότι αυτή η κοπέλα ήταν συνδετικός κρίκος για την παρέα. Ίσως πάλι όλα αυτά να είναι τυχαία γεγονότα. Πάντως αν ο Μήτσος τα ξαναβρεί μαζί της και οι μετανάστες επιστρέψουν σίγουρα κάτι θα βρωμάει.
Χθες είχα πάει στους Χαΐνηδες, ενώ απόψε πρέπει να εμφανιστώ σε μια γιορτή εξ αναβολής, από την Πέμπτη δηλαδή που εκτός των άλλων γιόρταζε και η Πολεμική Αεροπορία, στη γιορτή της οποίας μικρός είχα βαρεθεί να πηγαίνω. Σκέφτομαι λοιπόν να φορέσω τα καλά μου γι’ αυτό έχω ήδη ετοιμάσει και τις κάλτσες με τον Ταζ. Την Πέμπτη βέβαια εγώ ήμουν στο Χαλκούτσι όπου άκουγα τις φοβερές και τρομερές διηγήσεις του Δήμου. Στην αρχή γελάς αλλά μετά πιάνεται η ψυχή σου. Σήμερα το κρύο στο Βύρωνα δεν παλευόταν και είναι κρίμα που ο χειμώνας δε φεύγει ποτέ από μερικούς ανθρώπους.
