Καλή χρονιά!

Σήμερα δεν ανοίγουν τα σχολεία; Άντε καλή αρχή σε όλα τα πρωτάκια που μου φαίνεται ότι θα τους κακοφανεί του χρόνου που θα ξεκινήσουν απ' το Σεπτέμβρη :-)

Κοινωνία ώρα σκατά

Είναι που λες και κάτι τύποι τα πρωινά, οι Καμπουράκης και Οικονομέας που με ευαισθησία και δυναμισμό συζητούν και σχολιάζουν με το δικό τους άμεσο και ανθρώπινο τρόπο τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας κι έχουν κάνει και μια καλή συμφωνία με το διάολο ξεπουλώντας το τομάρι τους. Πως αλλιώς να εξηγήσεις τη σημερινή ζωντανή σύνδεση με τη Θες/νίκη για το ζήτημα με τις παραστάσεις του Τζίμη Πανούση που τους απασχολούν εσχάτως αφού έχουν λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα τους και πρέπει τώρα να προστατέψουν την κοινωνία τους από τον σάτυρο που ανέβηκε πάνω για να διαφθείρει όποιο νέο βρει μπροστά του. Φήμες που αναφέρουν ότι ο Τζίμης οργανώνει στο Λευκό τον Πύργο το στρατηγείο των Σοδόμων και Γομόρων που επιβεβαιώθηκαν νωρίς το απόγευμα σήμερα. Είδαμε λοιπόν έναν τύπο ο οποίος καταλάβαινες ότι είχε κάποιο πρόβλημα ο άνθρωπος. Η ομιλία του πρόδιδε ότι κάτι δεν πάει καλά. Και δεν εννοώ αυτά που έλεγε αλλά το φυσικό μέσο. Λέει λοιπόν ο τύπος τις πίπες του για χριστιανούς και διάφορα τέτοια δικαιολογημένος εν μέρει διότι είχε δει και την παρέλαση το Σαββάτο, είχε περάσει και η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου πολιούχου της πόλης οπότε μια έπαρση την είχε και φυσικά είχε τονωθεί και το εθνικό του φρόνημα άρα μπερδεμένα μεν, σταθερά δε τα έχωνε. Και μαθαίνουμε σε κάποια φάση ότι ο μεσιέ έχει αναπηρική σύνταξη από το ΙΚΑ και φυσικά γι’ αυτό τον βρήκαν και πρωί πρωί τα τσακάλια του Μέγκα για να μιλήσει. Οι υπόλοιποι συνήθως εργάζονται. Πέρυσι με την ίδια ακριβώς παράσταση δε θυμάμαι να είχε γίνει θέμα στην Αθήνα. Άσε που ο Πανούσης τα τελευταία χρόνια την ίδια παράσταση κάνει οπότε σιγά τη μεγάλη προσβολή. Τώρα στα τελευταία του 2006 γίναμε σεμνότυφοι; Αλλά θες να το σκαλίσεις το θεματάκι σου σα δημοσιοκάφρος, είσαι λαγωνικό Κ-9 και κάτι τέτοια τα μυρίζεσαι. Μόνο τα σκατά που έχεις πέσει μέσα δε σου βρομάνε. Και βγάζεις κι έναν φουκαρά που ποιος ξέρει τι έχει τραβήξει στη ζωή του και τι πρόβλημα έχει και τον ρωτάς για τον Πανούση. Αυτός δηλαδή εκφράζει τι; Αποτελεί τον τυπικό κιμπάρη Σαλονικιό; Ίσα ίσα να ρίχνετε λαδάκι στη φωτιά μπας και αρπάξει. Τις προάλλες με την Τριφύλλη; Σοκαρισμένοι μεν, η εκπομπή δεν κόπηκε δε, την αφήσατε να βρίζει για να ανέβουν τα νούμερα. Τζακ Ποτ πετύχατε και μετά ξαφνικά γίνατε προβληματισμένοι. Τόσο προβληματισμένοι που την επίμαχη σκηνή την προβάλατε και την επομένη έχοντας βάλει βέβαια τα σχετικά μπιπ. Αυτός είναι ο ανθρώπινος τρόπος σας.

Υπερ-βολές

Αν δω μπροστά μου το Σκουντή θα τον χτυπήσω. Αυτός ο άνθρωπος σε βγάζει έξω από τα ρούχα σου. Πέταξε σήμερα την ατάκα «η τρομακτική προσποίηση του Διαμαντίδη». Εννοείς δηλαδή ρε μεγάλε ότι έκανε «μπουυυυυ» στον αντίπαλο και τον τρόμαξε; Πως μπορεί μια προσποίηση να είναι τρομακτική; Δεν είπαμε να είσαι και φιλόλογος αλλά μην το παρακάνουμε με αυτές τις φιλολογικές μεταδόσεις. Ο άλλος που ήταν στον αγώνα μαζί του κάτι λέει σε κάποια φάση για 15000 κόσμο. Μα δεν έχεις μάθει τόσα χρόνια ότι το ΣΕΦ δε χωράει 15000; Άσε που όλοι έβλεπαν ότι υπήρχαν και κενά καθίσματα στα πέταλα των πάνω διαζωμάτων. Όλοι υποστηρίζουμε μια ομάδα αλλά κάντε μια αξιοπρεπή αναμετάδοση. Ο ένας με τον Διαμαντίδη παίκτη ορχήστρα, ο άλλος με τα του Ολυμπιακού, απορώ δηλαδή πως δεν άρχισε να βρίζει ο ένας τον άλλον σε κάποια φάση. Είστε και στην ΕΡΤ και σας πληρώνουμε χρυσάφι.

«...τι νόημα έχουν όλα αυτά, τι τρέχω να προλάβω...»

Καταλήψεις στα σχολεία και χαμός για το αν είναι νόμιμες ή όχι οι γενικές συνελεύσεις τους και οι ψηφοφορίες και διάφορα τέτοια. Κουνάτε το κεφάλι σας ρε, για κατάληψη μιλάμε, τι νομιμότητα να διεκδικήσει μια κατάληψη; Ας σοβαρευτούμε κι εμείς κι εσείς που κάθεστε στα σχολεία κι έτσι για την αλλαγή βγαίνετε και στα παράθυρα. Οργισμένα νιάτα, υποχείρια μιας κατάστασης την οποία μεθαύριο θα στελεχώσετε επάξια, χωρίς φόβο και πάθος. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η βάση του δέκα, ούτε του εκατό κι ούτε του Λεωνίδα οι τριακόσιοι. Θες να σπουδάσεις πουλάκι μου; Ναι. Γιατί; Επειδή σπουδάζουν όλοι; Επειδή αυτό θέλει ο πατέρας και η μάνα σου; Για να πας να κάνεις φοιτητική ζωή και να χαρείς τη ζελίτα σου; Διότι δε γίνεται ρε πούστη μου κάθε χρόνο 80.000 άτομα να θέλουν να γίνουν επιστήμονες, κάτι δεν πάει καλά, δε μπορεί όλοι αυτοί να έχουν τόσα όνειρα και μετά να καταλήγουμε καθώς κάνουμε το λογαριασμό να λέμε τι ωραίο μπουρδέλο που είμαστε να το χαιρόμαστε. Άκουσα κάποτε μια σοφή κουβέντα «Θελήσαμε να κάνουμε τα παιδιά μας πρίγκιπες χωρίς οι ίδιοι να είμαστε βασιλιάδες». Έτσι ακριβώς είναι. Κλείνουν τα στρατόπεδα και πάμε και ανοίγουμε Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. κι ύστερα γκρινιάζουν οι τοπικές κοινωνίες για τον οικονομικό μαρασμό αφού με τη νέα βάση δεν πατάει κανείς εκεί. Αν πάλι πάταγε κάποιος εκεί μετά θα γκρίνιαζε επειδή υπάρχει μεγάλη ανεργία. Δε διαθέτουμε τις υποδομές απορρόφησης όλων αυτών των επιστημόνων και κανείς μας δε ξεκουνάει να πάει να γίνει υδραυλικός. Μόνο να γκρινιάζουμε ξέρουμε όταν του κλείνουμε ραντεβού κι έρχεται μετά από τρεις μέρες. Απ’ το 90 και μετά κάναμε κάθε χρόνο κατάληψη. Κάτι σαν έθιμο έχει καταντήσει. Νομίζω πως όλοι περνάμε καλύτερα όσο υπάρχει το πρόβλημα, έχουμε και κάτι να ασχολούμαστε δηλαδή οπότε που να τρέχουμε να βρίσκουμε λύσεις;

Νίκη - Χέιντεν

Τέλος εποχής για τα MotoGP των χιλίων κυβικών (990 για την ακρίβεια) με τον Νίκι Χέιντεν να τερματίζει τρίτος αλλά να κατακτά το πρωτάθλημα αφού ο Βαλεντίνο Ρόσι, φαβορί πριν τον αγώνα με 8 βαθμούς διαφορά και την πολ ποζίσιον φάνταζε άτρωτος. Μία πτώση όμως σχετικά νωρίς τον οδήγησε στην τελευταία θέση στην οποία και τερμάτισε για να μην πετάξει λευκή σημαία. Άντε να δούμε του χρόνου τα 800άρια :-)

Ο Κίλερ

Ο Θανάσης ανήκει στην κατηγορία εκείνη την αντρών που δεν αφήνουν ούτε θηλυκή μύγα να πέσει κάτω. Με χόμπι όπως πόσα σουβλάκια θα φάμε απόψε ή πόσα λίτρα μπίρας χωράν ακόμη στο στομάχι μου πάντοτε καταφέρνει να βγαίνει με κάποια επειδή δε διστάζει να κάνει αυτό που έχουν ξεχάσει να κάνουν οι περισσότεροι άντρες στις μέρες μας, δηλαδή να την πέφτει. Τις προάλλες πήγαινε στο χωριό του και ενώ οδηγούσε χαλαρά τον προσπερνάει μια γυναίκα. Ο ανδρικός εγωισμός κόλλησε το δεξί πόδι στο γκάζι και προσπέρασε ξανά την κοπέλα κι έτσι ξεκίνησε ένα ιδιότυπο παιχνίδι προσπέρασε με για να σε ξαναπροσπεράσω μόνο που σε κάποια στιγμή θα έπρεπε να βγει από την εθνική γιατί έφτανε η στροφή για το χωριό του. Αφού λοιπόν την άφησε να περάσει μπροστά πήρε τον αριθμό κυκλοφορίας της και έστριψε φανερά ενθουσιασμένος αφού η κοπέλα ήταν ξανθιά, το αγαπημένο δηλαδή τάργκετ γκρουπ του Θανάση αν και στις άλλες δύσκολα θα πει το όχι. Επιστρέφει λοιπόν από το χωριό και προσπαθεί να μάθει τα στοιχεία της κοπέλας. Για καλή του τύχη το αυτοκίνητο ήταν στο όνομα της κι έτσι βρήκε ότι χρειαζόταν για να επικοινωνήσει μαζί της. Κάποια στιγμή την πέτυχε στο σπίτι και της περιγράφει το ποιος ήταν. Εκείνη τον θυμήθηκε και τον ρώτησε τι θέλει. Αυτός της είπε ότι την ώρα που έστριβε ένα πετραδάκι έσκασε στο παρμπρίζ του και το ράγισε. Αυτή αναρωτήθηκε ποια η δική της σχέση κι αυτός της απάντησε ότι το πετραδάκι ήταν από το δικό της αυτοκίνητο και θα έπρεπε να τον αποζημιώσει. Πράγματι κλείνουν ένα ραντεβού για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες. Αφού λοιπόν συναντιούνται της λέει αμέσως ότι δεν έχει αλλάξει το τζάμι και πως είναι όλα ψέματα. Το κατάλαβα του είπε εκείνη κι όταν ρώτησε το πως του είπε από το θεοβρώμικο παρμπρίζ που δε θα μπορούσε να ήταν αλλαγμένο και από τα πολυκαιρισμένα σήματα πάνω του. Πάνε λοιπόν να πιούνε ένα καφέ και στην κουβέντα των ρωτάει εκείνη πως του φαίνεται. Ατάραχος ο κίλερ απαντά ότι δεν είναι αυτό που περίμενε αλλά όσο περνάει η ώρα του αρέσει όλο και περισσότερο. Τελικά έχουν ξεκινήσει και βγαίνουν κανονικά μόνο που ο Θανάσης έχει καταντήσει ολίγον τι εξομολόγος, κάτι που δεν ταιριάζει με τίποτα στο στυλ και τη ψυχοσύνθεση του. Η κοπέλα τα έχει με έναν παντρεμένο τον οποίο και πήγαινε να επισκεφθεί ο οποίος εκτός από αυτήν διατηρεί κι άλλη μία παράνομη σχέση και φυσικά υπάρχει και η γυναίκα του οπότε η κατάσταση είναι κάπως μπερδεμένη. Η κοπελίτσα λοιπόν κάθεται και του λέει όλους τους προβληματισμούς της για την ιστορία, του κλαίγεται ότι δε μπορεί να ξεκολλήσει και άλλα τέτοια. Απ’ την άλλη ο Θανάσης σε μια κρίση ανθρωπιάς κάθεται και την ακούει χωρίς να προχωράει στο ψητό. Να μη ξεχάσουμε σήμερα να δούμε MotoGP, τον τελευταίο και πιο κρίσιμο αγώνα.

«Δε μπορώ άλλο Θανάση / στα 25 έχω γεράσει / δε μπορώ άλλο Θανάση / κάνε στάση...»

Tearing Apart

Τελείωσα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, σίγουρα ήταν λιγότερο από λεπτό. Πήγα προς την πόρτα με το ύφος του παιδιού που έχει κάνει σκανταλιά, χρειαζόμουν ένα καφέ. Δεν ήταν ότι είχα τελειώσει πρώτος, αυτό ξεπερνιέται, ο χρόνος ήταν που με προβλημάτιζε και με άγχωσε κάπως. Δίκαια θα πείτε. Μη νομίζετε ότι σκέφτηκα κι εγώ πολύ διαφορετικά από εσάς. Και δεν είναι ότι δε μπορούσα να κρατηθώ λίγο παραπάνω. Αυτή η ερώτηση 2 με είχε μπερδέψει, άυπνος καθώς ήμουν και με το ελάχιστο διάβασμα της μιας ανάγνωσης δεν ήξερα καλά τις ελάχιστες ομολογουμένως ερωτήσεις παγίδες. Αν κοβόμουν στα σήματα της μηχανής δε θα το συγχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου. Το ’99 που τα ‘χα ξαναδώσει τα είχα περάσει με χαρακτηριστική ευκολία. Τελικά την ερώτηση 2 την έκανα λάθος αλλά μόνο αυτή οπότε το «Επέτυχε» γράφηκε πάνω στην καρτέλα κι ετοιμάζομαι τώρα και για την πορεία. Ο δάσκαλος δε θεωρεί καλή ιδέα να ξεκινήσω με σούζα και να ξύσω γόνατα και μαρσπιέδες στη στροφή. Εγώ πάλι έχω αντίθετη άποψη αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να συμβιβαστώ με τις συμβουλές του για να μη δίνουμε τζάμπα λεφτά στους αδρά χρηματιζόμενους υπαλλήλους του υπουργείου μεταφορών. Για αυτοκίνητο δηλαδή δεν το συζητώ πλέον τα σκάνε όλοι. Το λάδωμα είναι ίσο περίπου με τα λεφτά που θα δώσεις αν κοπείς για να εξεταστείς ξανά. Και πάλι κανείς δε σου λέει ότι θα περάσεις. Οπότε λένε όλοι απ’ το να κοπώ και να δώσω ξανά τόσο το παράβολο όσο και τα χρήματα για το λάδωμα για να μην τριτώσει το κακό ας τα δώσω απ’ την αρχή να ξεμπερδεύουμε. Εμείς με το παλιό σύστημα βέβαια δεν το είχαμε αυτό σε τόσο μεγάλο βαθμό. Έπεφτε το λάδωμα μεν αλλά η αναλογία ήταν 50-50, τώρα πρέπει να έχει πάει 80-20. Στις μηχανές βέβαια τα πράγματα είναι πιο καλά, η αναλογία πρέπει να είναι 20-80, είναι και πιο εύκολη η εξέταση, περνάς άνετα σχετικά με την αξία σου. Κι αφού λοιπόν δεν είχα λαδώσει για το αυτοκίνητο δε σκοπεύω τώρα να τα δώσω για τη μηχανή. Φίλη πέταξε σήμερα για Βαρκελώνη και όπως ήταν φυσικό με ρώτησε τι θέλω να μου φέρει. Ένα κιλό τυρί μαντσέγο της απάντησα και την έπιασαν τα γέλια. Με ξαναρώτησε προτρέποντας με να σοβαρευτώ. Σοβαρεύτηκα λοιπόν και της είπα ένα κιλό τυρί μαντσέγο. Αφού είχα πάει το Μάιο και δεν είχε μείνει κάτι που να ήθελα να πάρω. Και τυρί δηλαδή είχα πάρει αλλά τελείωσε. Γιατί κανείς δε με παίρνει στα σοβαρά όταν του μιλάω για σουβενίρ;

Ο Θείος Νίκος

Κάθε φορά που ακούω τις γραμμές των οριζόντων θυμάμαι το «θείο» Νίκο ο οποίος για την ακρίβεια είναι αδερφός του γαμπρού του πατέρα μου, δηλαδή είμαστε συμπέθεροι αλλά αυτά τα πράγματα ένα μικρό παιδί δεν τα καταλαβαίνει οπότε έχει μείνει το θείος Νίκος γιατί ως τέτοιος μας συστήθηκε. Αυτή τη φορά δεν άκουσα το συγκεκριμένο δίσκο αλλά τον θυμήθηκα αναγκαστικά αφού μια συζήτηση στο σπίτι τον έφερε στο προσκήνιο. Πριν έξι περίπου χρόνια έπαθε κάτι απανωτά εγκεφαλικά και πλέον έχει χάσει την όραση του ενώ μάλλον είναι και τυχερός που ζει. Ο θείος Νίκος είχε πάει στα καράβια κι έτσι όταν ακούω ειδικά τους 7 νάνους ο στίχος «Γιε μου που πας, μάνα θα πάω στα καράβια» έρχεται σαν μια ωραία γροθιά στο στομάχι ή σαν αλήτης του δρόμου που με πιάνει από τους ώμους και με τραντάζει. Τέσσερα παιδιά έχει ο θείος Νίκος, δουλευταράς ήτανε, στεριανός εδώ και πολλά χρόνια με τα χωράφια πάλευε κι έβγαζε το ψωμί της οικογένειας του. Λάτρης και της ταχύτητας τον θυμάμαι και μ’ένα Φορντ έσκορτ να μας πηγαίνει το καλοκαίρι για μπάνιο, όλα μαζί τα κουτσούβελα, όσα κι αν ήμασταν θα έβρισκε τρόπο να μας χωρέσει. Ορφανός από πατέρα, έτυχε να έχω εγώ το όνομα εκείνο με συμπαθούσε ιδιαίτερα αφού τα παιδιά του ήρθανε πολύ αργότερα. Οι δυσκολίες στη ζωή του πλέον πολλές, μα εγώ θα τον θυμάμαι πάντα σε γιορτές σαν τις σημερινές να τον τραβάω στο δωμάτιο για να ακούσει λίγο Καββαδία και να γαληνέψει η ψυχή του, να δακρύσει, να δακρύσουμε μαζί δηλαδή και να καθόμαστε έπειτα στο μπαλκόνι ατενίζοντας την κουπαστή, το πέλαγος, τους γλάρους και τους φάρους, όλα πλασμένα από τη φαντασία μας και να μου δίνει και εμένα καμιά τζούρα στα κρυφά, τσιγάρο σέρτικο, κάθε ρουφηξιά και μια ιστορία. Ντρέπεται ο θείος ο Νίκος και ούτε στο χωριό του έχει πάει τα τελευταία χρόνια, ούτε στο καφενείο του χωριού που μένει πατάει πια. Κουτσοβλέπει απ’ το ένα μάτι μα δεν αισθάνεται πια λεύτερος, νιώθει τη σκλαβιά απ’ την αρρώστια να τον κρατάει φυλακισμένο σε τέσσερις τοίχους, εκείνον που ταξίδεψε τον κόσμο όλο. Αν και Ολυμπιακός σε αγαπάω θείε Νίκο κι ας μην είσαι και θείος δηλαδή αλλά δε νομίζω ότι έχει και μεγάλη σημασία αυτό και θείος να ‘σουνα πάλι θα σ’αγαπούσα. Α ρε μπαγάσα με ξεσήκωσες πάλι.

"Νεκρό" το blogme.gr ?

Δοκίμασα πριν λίγο να μπω στο blogme.gr και διαπίστωσα ότι "δεν παίζει". Ρώτησα και 2-3 φίλους μα το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Δε γνωρίζω ποιός είναι ο λόγος που κατέβηκε η σελίδα που ενημέρωνε τον κόσμο, ελπίζω απλά να μην είναι κάποια επιπλέον λογοκρισία των αρχών. Δεν έχει και νόημα άλλωστε με όλη αυτήν την κινητοποίηση που έχει γίνει. Και στα παρελκόμενα της ημέρας χρόνια πολλά στους εορτάζοντες.

Διάλογοι IV (ερωτικοί)

- Τι σου κάνω μάνα μου;
- Μήνυση...

So This Is Goodbye

«Μπήκαμε μαζί στη μπανιέρα, είχε ένα ωραίο αφρόλουτρο θυμάμαι με άρωμα πεύκο, δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου αφρόλουτρο με άρωμα πεύκο και δε νομίζω ότι αγόρασα και ποτέ, μόνο στο σπίτι του το χρησιμοποιούσα. Πήγα και κάθισα ανάσκελα στο κρεβάτι. Ήρθε κι εκείνος, άρχισε να με φιλάει και να με γλείφει παντού. Σήκωσε τα πόδια μου και τα πέρασε πάνω απ’ τους ώμους του. Τον ένιωθα να με ακουμπάει και μετά ούρλιαξα σχεδόν από τον πόνο, με τα χέρια μου κρατούσα τα μπούτια του σα να έβαζα αντίσταση και ένιωθα ότι με έσκιζε στα δύο. Απέφευγα να τον κοιτάξω, με σφυροκοπούσε αλύπητα, η ανάσα του άφηνε να ξελευθερωθεί όλο το πάθος του, ήθελα να μιλήσω μα οι λέξεις κόμπιαζαν στο λαιμό μου, φοβήθηκα ότι θα με πνίξουν στο τέλος. Είχα δακρύσει, τέτοιο πόνο δεν είχα ξαναζήσει, ήθελα να σταματήσει μα ντρεπόμουν να του το ζητήσω, περίμενα στωικά να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Δεν έχυσε μέσα μου, ήθελα να το κάνει μα ντρεπόμουν να του το ζητήσω. Με τον καιρό έγινα η πουτάνα του, μου έφερνε γυναικεία εσώρουχα για να φοράω κι εγώ έμπαινα ολοένα και περισσότερο στο πετσί του ρόλου μου, φερόμουν σαν κοριτσάκι, έτσι μ’έλεγε και ‘κείνος, κουκλίτσα του κι εγώ καμάρωνα. Πήγαινα σ’ επαγγελματικά ταξίδια μαζί του στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πάντα φρόντιζε για τα καλύτερα κι εγώ σαν μια κρυφή ερωμένη τον περίμενα στο δωμάτιο σαν μια γνήσια κρυφή ερωμένη με έντονα τα σημάδια της υποδούλωσης. Άλλοτε ήμουνα δεμένη, άλλοτε φιμωμένη κι άλλοτε στημένη στα τέσσερα ώρες ολόκληρες περιμένοντας τον να γυρίσει, να κατεβάσει το φερμουάρ του και να μου τον καρφώσει έτσι όπως ήταν με το κοστούμι και τη γραβάτα να μου γαργαλάει την πλάτη. Δεν πόναγα πια, μου άρεσε κιόλας, μου είχε γίνει απαραίτητος. Στο τελευταίο ταξίδι δε με πήρε μαζί του, έσκασα απ’ τη ζήλια μου. Έκλεισα εισιτήρια κρυφά χωρίς να του πω τίποτα και την επόμενη ημέρα ήμουν κι εγώ στη Μαδρίτη. Γύρισε το απόγευμα στο ξενοδοχείο κι αφού περίμενα καμία ώρα του χτύπησα την πόρτα. Όταν ρώτησε στα γαλλικά ποιος είναι του απάντησα σε άπταιστα ελληνικά η Δήμητρα. Άνοιξε την πόρτα και τον έσπρωξα μέσα, τον έριξα στο κρεβάτι και άρχισα να τον γλείφω μέχρι που τελείωσε στο στόμα μου. Θέλησε να κάνει κι αυτός το ίδιο, στεκόμουν όρθιος κι εκείνος καθισμένος στο κρεβάτι. Έχυσα κι έμεινε με το κεφάλι του γερμένο πάνω στην κοιλιά μου. Πέρασα τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του και τον χάιδευα, με το άλλο χέρι έβγαλα το σκοινί απ’ την κωλότσεπη και τον έπνιξα. Πήρα το τρένο για Μάλαγα και την επόμενη πέρασα στο Μαρόκο. Δε ξέρω ακόμη τι θα κάνω. Μην πεις σε κανέναν ότι ξέρεις.

Δημήτρης»

Τόσα χρόνια δεν τον άκουσε κανένας, τώρα μάλλον είναι αργά.

Μήνυση κατά του blogme.gr

Αναδημοσιεύω από το σχετικό mail που μου ήρθε κι ελπίζω να μη ξαναγίνουμε μάρτυρες τέτοιων συμβάντων.

ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ BLOGME
για το περιεχόμενο άλλου blog μέσα από τις σελίδες του
Μια υπόθεση διαδικτυακής λογοκρισίας, μετά την Σιγκαπούρη και την Κίνα, τώρα και στην Ελλάδα
Το Blogme.gr δέχτηκε αρκετά μηνύματα και ερωτήσεις σχετικά με την (προσωρινή) διακοπή της λειτουργίας του.
Παραθέτω τις απαντήσεις, αποφεύγοντας ωστόσο, προς το παρόν, την δημοσίευση ονομάτων και λεπτομερειών περί της υπόθεσης.
Ο Έντυπος και Ηλεκτρονικός Τύπος, η ΕΕΧΙ, τα Ελληνικά blogs και ο Διεθνής Διαδικτυακός Τύπος (ενασχολούμενος με θέματα πληροφορικής), θα ενημερωθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα λεπτομερώς για το θέμα και τα πρόσωπα, έπειτα από την ολοκλήρωση των νομικών διαδικασιών.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
Προσφάτως, δημόσιο πρόσωπο μήνυσε το Blogme.gr για δυσφήμιση και άσεμνο σατυρικό περιεχόμενο.
Το πρόσωπο αυτό σατιρίζονταν μέσα από τις σελίδες κάποιου άλλου blog, το οποίο ήταν καταχωρημένο στο directory του Blogme και στις υπηρεσίες ροής RSS. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, ακολούθησαν: διαδικασία του αυτοφώρου, κατάσχεση του σκληρού δίσκου, παραμονή στο κρατητήριο και προσαγωγή στην εισαγγελία.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΗΝΥΣΗΣ / ΑΥΤΟΦΩΡΟΥ:

Δίχως καμιά προηγούμενη ειδοποίηση από τον μηνυτή ( για λόγους διευθέτησης της υπόθεσης , εξηγήσεων τεχνικών η μή,) έλαβε στην έδρα μου, αιφνιδιαστική επίσκεψη από αστυνομικούς της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, εν παρουσία εισαγγελέα.
(Όντας υπεύθυνος διαχείρισης του Blogme, και μη έχοντας κάτι να φοβηθώ, ή να αποκρύψω, υπήρχαν δημοσιευμένα τα πλήρη στοιχεία μου- όπως και θα υπάρχουν μετά την επανέναρξη του site).
Αφού έγινε σχετική έρευνα, προανάκριση και κατάσχεση του σκληρού δίσκου, ακολούθησε σύλληψη.
Υπό τη συνοδεία των αστυνομικών οργάνων, οδηγήθηκα τέλος, στην Γενική Ασφάλεια Αθηνών ΓΑΔΑ.
Ακολουθώντας τις διαδικασίες του αυτοφώρου (αποτυπώματα , σχετική απολογία, κλπ), προωθήθηκα για την διανυκτέρευση στα κρατητήρια.
Την επόμενη ημέρα, και έπειτα από την διαδικασία της φωτογράφησης, φορώντας χειροπέδες, όπως προβλέπει η διαδικασία, οδηγήθηκα στην εισαγγελία (Ευελπιδων), οπού διατάχτηκε περαιτέρω έρευνα της υπόθεσης.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Είναι η πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά του internet οπού ασκήθηκε ποινική δίωξη για ένα site συλογής πληροφοριών το οποίο τεχνικά δεν είναι δυνατόν να σχετίζεται με το περιεχόμενο των κατοχυρωμένων ιστοσελίδων.
Έως σήμερα, σε καμία δημοκρατική χώρα δεν έχει υπάρξει παρόμοια δίωξη από θιγόμενο πρόσωπο, παρά μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα. Αναφορικά, ως πιο πρόσφατα παραδείγματα έχουμε την Σιγκαπούρη και την Κίνα.
Οι περιπτώσεις των μηνύσεων ωστόσο, αφορούσαν τον ίδιο τον διωκόμενο που ήταν και ο ίδιος ο διαχειριστής του blog, και όχι το μέσο συγκέντρωσης των blogs και συλλογής πληροφοριών, καθώς είναι το Blogme.
Σημειωτέων, ότι ενώ κάποιοι χρήστες των blogs εκμεταλλεύονται τις υπηρεσίες του Google ώστε με λέξεις κλειδιά να εμφανιστούν αποτελέσματα με σκοπό να σατιρίσουν η να "δυσφημήσουν" διεθνή πρόσωπα όπως ο G. Bush, Ελληνικά κόμματα και υπουργούς, κανείς εξ αυτών δεν στράφηκε εναντίων του Google και των υπηρεσιών του, διότι το σκεπτικό είναι αφελές.
Σε αντίθεση με την περίπτωση του Blogme όπου υπάρχει ένα πρωτοφανές γεγονός νομικής αντιπαράθεσης.
Ο οποιοσδήποτε μέσος χρήστης του ιντερνετ , γνωρίζει τον αυτονόητο τρόπο λειτουργίας ενός οποιουδήποτε website συλλογής πληροφοριών όπως είναι το Blogme .
Γνωρίζει ποιο είναι το αντικείμενο του, καθώς γνωρίζει ότι σκοπός του είναι να συλλέγει πληροφορίες.
Επίσης, ξέρει πως είναι αδιανόητο να ευθύνεται κάποιο ανάλογο website για περιεχόμενο που δεν υπάρχει μέσα στο ίδιο website, αλλά σε άλλες απομακρυσμένες ιστοσελίδες ή blogs, όπου δεν έχει την ευθύνη της διαχείριση και δεν συνυπογράφει.

Οποιοσδήποτε επίσης μέσος χρήστης γνωρίζει ότι η περίπτωση ενός blog (προσωπικού ηλεκτρονικού ημερολογίου),αποτελεί αυτό που λέει η ίδια η λέξη: προσωπικό ημερολόγιο, έκφρασης και ιδεών. Και που διεθνώς, διακατέχεται από τους ίδιους ιδιαίτερους "κανόνες" προσωπικής ευθύνης των περιεχομένων και της ιδιωτικής έκφρασης, που το διαφοροποιούν από την απλή ιστοσελίδα.

Πιστεύουμε ότι το οποιοδήποτε θιγόμενο πρόσωπο, εάν δεν γνωρίζει, οφείλει να διερευνήσει και να ενημερωθεί, προτού προβεί στην οποιαδήποτε ενέργεια.
Δεν είμαι υποχρεωμένος να αναπαράγω αυτή τη στιγμή τους διαδικτυακούς "κανόνες" που διακρίνουν ένα blog, και την σχέση του η όχι, με ένα site συλογής πληροφοριών όπως είναι το Blogme.
Για οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, μια επίσκεψη στους όρους χρήσης ενός blog , ή της εταιρίας που το φιλοξενεί, ή του παρέχει τη δωρεάν εφαρμογή , μπορεί να του δώσει μια γρήγορη απάντηση.

Το αποτέλεσμα της επιλεκτικής αυτής ποινικής δίωξης, είναι το Blogme να γίνει το μοναδικό website συλλογής πληροφοριών, που σηκώνει το βάρος αυτής της ενέργειας, ανάμεσα στα εκατοντάδες που υπάρχουν στο Ελληνικό και παγκόσμιο ιντερνερτ. Πολλά, εκ των οποίων, εμφανίζουν με διαφόρους τρόπους, αποτελέσματα του επίμαχου blog και με υπηρεσίες αποθήκευσης.
Τη στιγμή που το επίμαχο blog υφίσταται στα μεγαλύτερα ελληνικά sites συλλογής πληροφοριών, και ενώ το blogme είναι το μόνο το οποίο μηνύθηκε, ωστόσο δεν υποστηρίζω την ποινική δίωξη και αυτών. Το blogme ακολουθώντας την διεθνή δεοντολογία που διακρίνει τα sites συλλογής πληροφοριών, δεν φέρει καμία γνώμη τόσο για το συγκεκριμένο blog, όσο και για κανένα άλλο blog, καθώς και περιεχόμενο άλλης ιστοσελίδας που δεν συνυπογράφει.

Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
Η υπόθεση της μήνυσης εναντίων του Blogme συσχετίζετε άμεσα περί της ελευθερίας του τύπου και της κοινωνίας της πληροφορίας
Παραθέτουμε αποσπάσιμα από το ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 131 (ΦΕΚ Α? 116/16.05.2003)Προσαρμογή στην Οδηγία 2000/31
του Ευρωπαίκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας,
ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά. (Οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο).
4. Ευθύνη των μεσαζόντων παροχής υπηρεσιών.
Αρθρο 11
Απλή μετάδοση
1. Σε περίπτωση παροχής μιας υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας συνισταμένης στη μετάδοση πληροφοριών που παρέχει ο αποδέκτης της υπηρεσίας σε ένα δίκτυο επικοινωνιών ή στην παροχή πρόσβασης στο δίκτυο επικοινωνιών, δεν υφίσταται ευθύνη του φορέα παροχής υπηρεσιών όσον αφορά τις μεταδιδόμενες πληροφορίες, υπό τους όρους ότι ο φορέας παροχής υπηρεσιών:
α) δεν αποτελεί την αφετηρία της μετάδοσης των πληροφοριών,
β) δεν επιλέγει τον αποδέκτη της μετάδοσης και
γ) δεν επιλέγει και δεν τροποποιεί τις μεταδιδόμενες πληροφορίες.
2. Οι δραστηριότητες μετάδοσης και παροχής πρόσβασης που αναφέρονται στην παράγραφο 1 περιλαμβάνουν την αυτόματη, ενδιάμεση και προσωρινή αποθήκευση των μεταδιδομένων πληροφοριών, στο βαθμό που η αποθήκευση εξυπηρετεί αποκλειστικά την πραγματοποίηση της μετάδοσης στο δίκτυο επικοινωνιών και η διάρκειά της δεν υπερβαίνει το χρόνο που είναι ευλόγως απαραίτητος για τη μετάδοση.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η μήνυση η οποία μου ασκήθηκε θεωρώ ότι θίγει το κύρος και την αξιοπρέπεια μου, τόσο σε προσωπικό και οικογενειακό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Η κατάσχεση του σκληρού δίσκου οδήγησε στην επαγγελματική μου κατάρρευση (μιας προσωπικής επιχείρησης επιδοτούμενης από πρόγραμμα ανεργίας του ΟΑΕΔ) , με ανεπανόρθωτες επαγγελματικές και οικονομικές συνέπειες. Η αξιοπιστία μου κλονίστηκε έναντι των πελατών μου.
Πιστεύοντας ότι η μήνυση εξαπολύθηκε εναντίον του blogme λόγω άγνοιας και λάθους συσχετισμού του με το επίμαχο blog, καθώς και αναγνωρίζοντας το δικαίωμα που παρέχει ο νόμος στον οποιονδήποτε θιγόμενο πολίτη να στραφεί νομικά προς υπεράσπιση του , το Blogme δεν θα προβεί σε καμία νομική κίνηση εντυπωσιασμού η αμυντικού χαρακτήρα, (όπως πχ η ψευδή καταμήνυση), πριν την εκδίκαση της υπόθεσης, παρά μόνο μετά το πέρας αυτής.

Δεδομένου όλων των παραπάνω γεγονότων, που αντικατοπτρίζουν την παρούσα κατάσταση, το Blogme , δεσμεύεται να δημοσιοποιήσει τις λεπτομέρειες και τα πρόσωπα της υπόθεσης στον παγκόσμιο ιστό και στα ΜΜΕ,έπειτα από την ολοκλήρωση των προανακριτικών διαδικασιών και επιφυλάσσεται να ανταπαντήσει με κάθε νόμιμη ενέργεια, μετά το πέρας της εκδίκασης, δια την αποκατάσταση του, επιθυμώντας την λύση να δώσουν τα αρμόδια δικαστήρια .

Αντώνης Τσιπρόπουλος
Υπεύθυνος διαχείρισης του Blogme
contact@blogme.gr

Caught In A Wave

Έχει μια παράξενη σκοτεινιά απόψε, ικανή να μου μαυρίσει όλη την ψυχή. Στο δρόμο τα κόκκινα φώτα των αυτοκινήτων έχουν σχεδόν εξαφανιστεί κι αν ήτανε πρωί σίγουρα το τοπίο θα ήταν ομιχλώδες. Ακόμη κι αυτό το σινιάλο για την έξοδο μάταιο φαντάζει αφού τα χρώματα δεν έχουν πια τόση σημασία, είν’ τα μηνύματα που χάνονται σ’ αόριστες διαδρομές, στο μοναδικό που γίνεται καθημερινότητα, σ’ αυτές που γίνονται εκείνη.

Τα δέοντα

- Σσσσς κορίτσι μου, θα μας ακούσουν από δίπλα.
- Μα πονάω κύριε διευθυντά.
- Δε σ’έχουν ξαναγαμήσει απ’ τον κώλο ε;
- Είμαι μικρούλα κύριε διευθυντά κι ας μη μου φαίνεται.
- Πόσο είσαι αλήθεια;
- Μόλις 23.
- Θύμησε μου να σου στείλω μία κάρτα στα γενέθλια σου για να μπεις στο μάτι στις άλλες.

Τ’ απολεσθέντα

Δε ξέρω γιατί οι εταιρίες υποχρεώνουν τους υπαλλήλους τους να φοράνε γραβάτα καθημερινά. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τις έχουν καθιερώσει για να αισθάνονται τη θηλιά στο λαιμό και να μη χαλαρώνουν καθόλου ή ενδεχομένως να προσέχουν το σφίξιμο της γραβάτας και όχι το γενικότερο στη δουλειά. Ίσως πάλι ο απώτερος στόχος είναι να συνηθίσουν το σφίξιμο με αυτόν τον τρόπο και αν δεν τους αρέσει να πάνε να πνιγούνε αφού θα πνίγονται έτσι κι αλλιώς από τη δουλειά. Εγώ πάλι σε μια κουταλιά νερό τον τελευταίο καιρό και αν δεν ήταν η τονωτική ένεση ύπνου το σαβ/κο που μας πέρασε θα πήγαινα μια βόλτα προς την Πέτρα Ολύμπου που ζητάει και διευθυντή απ’ ότι άκουσα αν κι εγώ θα ζητούσα μια μόνιμη θέση χωρίς πολλές ευθύνες, αυτή του τροφίμου. Χθες πάλι είχαμε πάει σ’ ένα μεξικάνικο. Δεν είναι ότι πηγαίνουμε συχνά σε μεξικάνικα αλλά πέφτουν τρελές μασαμπούκες και δεν είναι πάντα εύκολο να ψάχνεις σόδες μεταμεσονύχτια ειδικά σε περιοχή που έχουν ληστέψει στο πρόσφατο παρελθόν ένα περίπτερο χρησιμοποιώντας περίστροφο και αναγκάζοντας και τα υπόλοιπα να κλείνουν με τις κότες. Υπάρχει βέβαια και ο Ντίνος ο Ξυδάκιας του οποίου το περίπτερο έχει γίνει μίνι μάρκετ αλλά πέφτει μακριά για να πας με τα πόδια τέτοια ώρα και το να βγάλεις το αυτοκίνητο από το γκαράζ είναι κάπως βαρετό. Ίσως όχι τόσο βαρετό όσο το να το βάλεις στο γκαράζ αλλά πάντως μια τεμπελιά έτσι όπως είσαι φουσκωμένος την έχεις. Έκλεισε και το ψιλικατζίδικο απέναντι όπου είχες την ευκαιρία αν ήθελες να ψωνίσεις από σβέρκο και μάλιστα το σβέρκο της ιδιοκτήτριας διότι συνηθίζεται τελοσπάντων να τοποθετείς την παλάμη σου πλησίον του σημείου τούτου αν και δεν είναι πάντοτε ευχάριστο ως διαδικασία. Από την άλλη δε μπορείς να πεις ότι ένα κανταΐφι είναι κάτι που θα μπορούσε να σε ανακουφίσει αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Εν ολίγης ακόμη και τις νύχτες που σκέφτεσαι ότι θα ξαπλώσεις νωρίς κάτι γίνεται και θα πάει τρισίμισι αναζητώντας απαντήσεις κι ερωτήματα.

The Black Parade

Το μεσημέρι καθώς γυρνούσα σπίτι παραλίγο να πατήσω έναν ποδηλάτη χωρίς όμως να ευθύνεται γι’ αυτό το ManHunt που παίζω τελευταία και το οποίο σήμερα αποφάσισα να απεγκαταστήσω από τον υπολογιστή ειδικά μετά και το χθεσινό βράδυ που ο εφιάλτης και η κατάσταση του «τώρα αυτό το βλέπω στον ύπνο μου ή συμβαίνει στην πραγματικότητα;» πήγε σύννεφο. Στατιστικά και μόνο θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έπειτα από τον παππού στα Καμένα Βούρλα ένας ποδηλάτης δε θα ήταν μια άσχημη συνέχεια και ενδεχομένως αν ήμουν συνοδηγός να είχα απλώσει το χέρι μου για να τον σπρώξω λιγάκι όμως δυστυχώς οδηγούσα μόνο και αντί να τον στριμώξω έκανα και ελιγμό για να τον αποφύγω. Ανέβαινε μια ανηφόρα αγκομαχώντας ο καψερός, είχε και ζέστη το μεσημέρι κι άρχισε να κάνει κάτι περίεργα ζιγκ ζαγκ χωρίς να έχει πάρει χαμπάρι προφανώς ότι δε βρίσκεται στο ποδηλατοδρόμιο αλλά σε δρόμο όπου περνάνε λεωφορεία, αυτοκίνητα, μηχανές και αφού οι καθρέφτες στα ποδήλατα δε συνηθίζονται καλό είναι να έχουμε το νου μας. Μεγάλο πακέτο τελικά το να θες να κυκλοφορήσεις με ποδήλατο στην Αθήνα. Έχω παρατηρήσει ότι τις περισσότερες φορές που πετυχαίνω ποδήλατο στο δρόμο είναι στο τσακ για να γίνει η μαλακία, αυτή η πόλη απαγορεύει την ποδηλασία αλλά και με τις μηχανές τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρομαντικά. Χθες ήρθα σε επαφή με ένα ΚΤΜ τα αρχικά του οποίου δε σημαίνουν Κάθε Τετάρτη Μάστορα όπως απαιτεί η συγκεκριμένη μηχανή της οποίας η αίσθηση είναι και γαμώ. Λόγω των προβλημάτων που βγάζουν δεν τα χώνευα αλλά είναι γρήγορα και δυνατά τα σκασμένα για το είδος τους. Ειδικά σε κάτι ανηφόρες χθες έδωσε ρέστα κι ευτυχώς που έχει καλή κόρνα γιατί τρεις φορές πήγαν να πεταχτούν κάτι αμαξάτοι τύποι. Είχε βγάλει και τους καθρέφτες ο ιδιοκτήτης κι έπρεπε να είσαι συνέχεια με το κεφάλι πίσω. Πολύ φοβάμαι δηλαδή ότι μπορεί να σου μείνει και κανένα τικ απ’ την όλη ιστορία. Συναντήθηκα με παλιούς συναδέλφους χθες κι όλο αυτό εντελώς εκτός απροόπτου αφού κατέβηκα κέντρο από το πουθενά κι έμεινα μέχρι το απόγευμα. Για την ώρα θα αποσυρθώ σε μάταιη συγκέντρωση.

Scarface

Με την Άννα κάναμε τα πάντα. Ή για την ακρίβεια σχεδόν τα πάντα. Δεν το κάναμε ποτέ. Κάναμε ναρκωτικά, κάναμε ληστείες, κάναμε αλητείες, αλλά δεν το κάναμε ποτέ, ούτε κατά τη διάρκεια όλων των παραπάνω, ούτε ενδιαμέσως αυτών. Ούτε επίσης συνέβη κάτι το οποίο δε θυμόμαστε από τα πολλά ναρκωτικά, όχι δεν το κάναμε ποτέ και το μόνο ερωτικό στοιχείο μεταξύ μας ήταν ένα χούφτωμα στον κώλο της κι ένα φιλί στα οποία όμως ήμασταν νηφάλιοι. Μια φορά είχαμε πάρει σβάρνα τα τυπογραφεία στη Σόλωνος ψάχνοντας προσκλητήρια για το δήθεν γάμο μας. Πρέπει να μας μίσησαν όλοι, Δεν έχω κρατήσει και κανένα δείγμα για να σας το έδειχνα, μερικά ήταν πράγματι πολύ καλά, έργα τέχνης θα τα χαρακτήριζε κανείς. Άλλες φορές πάλι προσπαθούσαμε με κόπο να πάμε μέχρι το περίπτερο για ν’αγοράσουμε σοκολάτες. Σιγά το δύσκολο θα πει κανείς αλλά ας δοκιμάσει να φάει ψυχοτρόπα μανιτάρια, να σνιφάρει έψιλον και να πιει για το φινάλε δυο-τρεις μπάφους κι αν δεν σκάσει στα γέλια μπροστά στον περιπτερά θα του σφίξω εγκάρδια το χέρι όπως αρμόζει σε τέτοιες περιπτώσεις. Πηγαίναμε πολύ συχνά στους Χάρτες ή το Ποδήλατο και παραγγέλναμε από νωρίς αλκοόλ. Πιο νωρίς απ’ τον καθένα εκεί μέσα, αργοπορημένοι εμείς, υπήρχε ένα σχετικό μπέρδεμα. Κυρίως με τα τηλεφωνήματα που κάναμε τότε. Εκείνη στη μάνα μου κι εγώ στη δική της. Τηλεφωνήματα χωρίς νόημα κυρίως ως στοιχήματα για το αν κωλώνουμε να ρωτήσουμε το ένα ή το άλλο, πράγματα ασήμαντα όπως αν έκανα ζημιές μικρός ή αν εκείνη είχε τα μαλλιά της μπούκλες στην Τετάρτη δημοτικού. Έπρεπε να μας απασχολεί και κάποιο ζήτημα εκτός από την κόκα που ρουφάγαμε ασταμάτητα στις τουαλέτες του Άστρον, του Ντάνζα, του Νηπιαγωγείου, στην «υγεία» του Ρόδον και σε διάφορα φιλικά σπίτια όπως αυτό της αδερφής της όπου ένα βράδυ ένιωσα πραγματικά σαν τον Τόνυ Μοντάνα με όλη αυτήν την απλωμένη κόκα στο τραπέζι. Εντυπωσιακό σαν θέαμα αλλά και σαν γεύση, ήταν πρώτης ποιότητας. Πως τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά; Ήρθε στα χέρια μου ο Σημαδεμένος σε παιχνίδι.

Φόρτσα ΔΟΕ

Μεγάλη ανησυχία εκφράζουν πολλοί γονείς για τα παιδιά τους έπειτα από τη συνεχιζόμενη απεργία των δασκάλων τους. "Δεν έχουμε που να τα αφήσουμε" λένε οι περισσότεροι και έχουν αρχίσει να φορτώνουν εις βάρος των δασκάλων. Μα αντί να ασχολούνται με το γεγονός ότι τα παιδιά δε θα μάθουν τίποτα τους απασχολεί το ποιός θα τα κρατήσει; Όπως και να το κάνουμε είναι κι αυτό ένα πρόβλημα. Αποφάσισα λοιπόν ν'ασχοληθώ περισσότερο με αυτήν την περιβόητη απεργία κι έτσι επισκέφθηκα το site της ΔΟΕ (όχι των αθανάτων) για να δω τα αιτήματα. Η φωτογραφία είναι από το σχετικό φυλλάδιο τους.Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τα 9 σημεία που οι ίδιοι οι δάσκαλοι τονίζουν για να αιτιολογήσουν την απεργία τους.

Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο.
Τα κλασσικά πλέον 1400 ευρώ και κατα τη γνώμη μου και το μοναδικό αίτημα των δασκάλων. Όλα τ’άλλα τα χρησιμοποιούν για να στηρίξουν αυτή τη μπαρούφα με τα 1400 γιουροντόλλαρς. Είναι γνωστό πως αν πάρουν οι δάσκαλοι αυτά τα χρήματα θα τα ζητήσουν και όλοι οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν είναι δυνατόν να πάρουν αυτά τα χρήματα και είναι θλιβερό να λες μέσω των επίσημων εκπροσώπων σου ότι ζητάς τόσα για να κερδίσεις λιγότερα.

Γενναία αύξηση των δαπανών στο 5% του Α.Ε.Π. ή στο 15% του Γ.Κ.Π.
Αναρωτιέμαι αν έβαλαν το 5 επειδή πατώντας το shift μετά βγαίνει και το % κι έτσι δε ξοδεύουν ενέργεια μετακινώντας το δάχτυλο τους. Το 5% είναι το κλασσικό αίτημα όλων των εκπαιδευτικών κάθε βαθμίδας. Οι δάσκαλοι το θυμηθήκανε φέτος.

Ενιαία δωδεκάχρονη δημόσια δωρεάν και υποχρεωτική εκπαίδευση και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
Εδώ έχουμε το 20 μαθητές στην τάξη και 15 στο νηπιαγωγείο. 20 μαθητές στην τάξη. Συγγνώμη αλλά εγώ ποτέ δεν είχα υπάρξει σε τάξη με 20 μαθητές, πάντα ήμασταν πάνω από 25 κι έχουν περάσει από τότε πάνω από 15 χρόνια. Τα 25 άτομα που πρότεινε το υπουργείο τα θεωρώ ως κάτι λογικό. Τα 20 σίγουρα θα ήταν καλύτερα αλλά είναι δυνατόν τόσα χρόνια να μην έχει γίνει ούτε μισή απεργία γι’ αυτό το ζήτημα; Φέτος έφτασε ο κόμπος στο χτένι;

Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς.
Όλοι οι άλλοι οι μαλάκες δουλέψτε 35, εμείς με 3 μήνες διακοπές το χρόνο πρέπει να συνταξιοδοτηθούμε 5 χρόνια νωρίτερα. Και αυτό οι δάσκαλοι το λένε σοβαρό αίτημα απεργίας.

Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία.
Τώρα αυτό πως προέκυψε δε γνωρίζω. Αλλά νομίζω ότι οι ίδιοι οι δάσκαλοι πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους μέσα στα σχολεία για να επικρατεί ένα καλό κλίμα.

Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία.
Για τα βιβλία έχω ακούσει πολλά. Είναι δύσκολα, είναι στραβά, είναι ζαβά, είναι χίλια δυο. Ως μαθητής θυμάμαι όλους τους καθηγητές κυρίως να λένε πως το βιβλίο δεν είναι καλό. Και σίγουρα καλό είναι να καταδικάζεις το στραβό. Ποιά είναι όμως η πρόταση σου; Γιατί δε συγκροτεί η ΔΟΕ μια επιτροπή δασκάλων για να ετοιμάσουν βιβλία π.χ για την πρώτη δημοτικού τα οποία θα είναι καλά και ωραία και σύμφωνα με τα μορφωτικά πρότυπα; Να τα παρουσιάσουν και να τους πούμε και μπράβο. Ωραίο είναι να απορρίπτεις κάτι αλλά πρότεινε και κάτι.

Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους + Μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση.
Αυτά τα δύο θα τα σχολιάσω μαζί. Στο διαγωνισμό που προκυρήχθηκε υπάρχουν θέσεις για 2500 δασκάλους. Τα προηγούμενα χρόνια έχει διορισθεί επίσης ένας μεγάλος αριθμός του κλάδου αυτού. Πόσο πιο μαζικές δηλαδή;

Μείωση των ωρών εργασίας στο επίπεδο της Β/βάθμιας.
Χωρίς ντροπή. Αίτημα για απεργία δασκάλου. Να μειωθούν οι ώρες που δουλεύω. Ευτυχώς με όσους έχω μιλήσει δεν έχουν τολμήσει να το αναφέρουν ως αίτημα, αλλιώς πραγματικά δε ξέρω πως θα αντιδρούσα. Παίζω και ManHunt τώρα τελευταία και είμαι επηρεασμένος.

Κι ένα δικό μου σχόλιο ξεκάρφωτο χωρίς αίτημα :-) Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας κατακόρυφης αύξησης της βάσης στα παιδαγωγικά τμήματα. Είναι δυνατόν όλοι αυτοί που ξαφνικά έχουν το επάγγελμα του δασκάλου ως πρώτη τους προτίμηση να πηγαίνουν να κάνουν κάτι που είναι τόσο σκατά; Ή μήπως πάνε όλοι για να μπούνε στην πιο ξεκούραστη θέση δημόσιου υπάλληλου;

ManHunt

Πολλές φορές για να σκοτώσω την ώρα μου σκοτώνω ανθρώπους. Θα έλεγα ότι είναι εθιστικό.

Nokia 8800 Sirocco Edition

Το πρώτο κινητό τηλέφωνο δονητής είναι γεγονός. Τι κάμερες και μαλακίες, να το αξεσουάρ που επιτέλους θα βάλει το δονητή σε κάθε ελληνικό σπίτι. Απευθύνεται σε 'σενα φίλε καταναλωτή που ντρεπόσουν να κοιτάξεις την πωλήτρια του sex shop στα μάτια για να της ζητήσεις αυτό το χοντρό και μακρουλό πράγμα. Δίσταζες τόσο καιρό να το παραγγείλεις με την πιστωτική σου κάρτα; Τώρα δε χρειάζεται να μπεις σε αυτή τη διαδικασία αφού θα πας σαν κύριος στο αγαπημένο σου κατάστημα και θ'αγοράσεις ένα απλό κινητό τηλέφωνο. Σκέφτεται κανείς ότι αγοράζεις ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ή ραδιόφωνο όταν αγοράζεις συσκευή με αυτές τις λειτουργίες; Όχι! Έτσι κανείς δεν πρόκειται να σκεφθεί ότι εσύ μόλις αγόρασες τον προσωπικό σου δονητή. Αντιγράφω από τη σελίδα του προϊόντος:

"Αισθησιακό από τη φύση του"
"Το εργονομικό σχέδιο με καμπύλες και η χαρακτηριστική θέση αντίχειρα επιτρέπουν ευκολία στη χρήση"
"Ειδικός μηχανισμός ανοίγματος με εξαιρετικά ρουλεμάν που έχουν δημιουργηθεί από τους κατασκευαστές ρουλεμάν για οχήματα υψηλής απόδοσης"
"Ανώτερο περιβάλλον χρήστη που ταιριάζει με το σχέδιο του κινητού τηλεφώνου"
"Αποκλειστικοί ήχοι κλήσης που δημιούργησε ο διάσημος μουσικοσυνθέτης και καινοτόμος της μουσικής δωματίου Brian Eno "

Για άλλη μία φορά συγχαρητήρια στη Νοκια.

Πάμε Στοίχημα με τον τσέλιγκα

Επειδή γενικώς ο Έλληνας είναι του τζόγου ήρθε η ώρα νομίζω να δώσουμε μερικά αποτελέσματα έτσι ώστε να βγάλετε τα βασικά σας τα έξοδα ποντάροντας έξυπνα με τα προγνωστικά της στάνης. Ελληνικές ομάδες όσο κι αν κολάζομαι δεν παίζω διότι μου χαλάει το γούρι, αν πάντως επιμένετε θα σας έλεγα ότι βλέπω την ΑΕΚ για χηνάρι και τον Ολυμπιακό να μην κερδίζει. Εντάξει καλός ο Καστίγιο αλλά κατά παράδοση οι ιταλικές άμυνες δεν τρώνε εύκολα τα γκολ και τις ντρίμπλες κατά συνέπεια του Ουρουγουανού που έχει μαγέψει φέτος το κοινό που έβγαλε δήμαρχο τον Παναγιώτη Φασούλα.

Πάρτε χαρτί και μολύβι (ή vi αν σας βολεύει) και πάμε:

Δυναμό Κιέβου-Λιόν Το παίζουμε 2, η Δυναμό φέτος δεν έχει πείσει
Στεάουα Βο-Ρεάλ Μαδρί Αυτό είναι το παιχνίδι που βρωμάει, σίγουρα όχι Χ, οι τολμηροί 1
ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Άρσεναλ Ζόρικο ματς, Η ΤΣΣΚΑ έχει πολλούς λόγους να θέλει το Χ ενώ και η Άρσεναλ δε θα τη χάλαγε να το έδινε αφού το πρόγραμμα στη συνέχεια της πάει
Πόρτο-Αμβούργο Το Αμβούργο θα την κάνει τη βρωμιά του και η Πόρτο παραδοσιακά κάνει γκέλες στο γήπεδο της, ο τσέλι έπαιξε χηνάρι.
Άντερλεχτ-Μίλαν Η Μίλαν πολλές φορές κάνει το μπαμ τελευταία στιγμή αλλά θα ρίσκαρα το Χ απόψε
Λιλ-Α.Ε.Κ. Τα είπαμε
Σέλτικ-Μπενφίκα Ο Σάντος δε θα κάνει τίποτα, ένας καλός άσσος για να αυξηθούν οι αποδόσεις μας
Μάντσεστερ-Κοπεγχάγη Χωρίς πολλά πολλά σημειώνουμε τον άσσο
Βέρντερ Βρ-Λέφσκι Σόφ Άτυχη η Βέρντερ, όμως αυτή τη φορά θα πάρει τους τρεις βαθμούς, δίνουμε άσσο και γουστάρουμε.
Τσέλσι-Μπαρτσελόνα Η Τσέλσι χωρίς Τσεχ, η Μπάρτσα χωρίς άγχος, χηνάρι δαγκωτό.
Ίντερ-Σπαρτάκ Μόσχας Δεν έχει άλλα περιθώρια η Ίντερ που όπως φάνηκε στην τελευταία αγωνιστική στο καμπιονάτο αρχίζει και συνέρχεται. Άσσος ξερός.
Σπ. Λισαβό-Μπάγερν Μο Η Μπάγερν εκτός έδρας δεν πείθει, η Σπόρτινγκ είναι ικανή για όλα, τολμηρός άσσος.
Μπορντό-Λίβερπουλ Η Μπορντό δε φαίνεται ικανή να απειλήσει αλλά και η Λίβερπουλ δεν είναι σε καλή κατάσταση, Χ2 η λογική.
Γαλατασαρά-PSV Αϊντχό Οι Τούρκοι δεν είναι πια τόσο δυνατοί ενώ η PSV δύσκολα τρώει γκολ, το διπλό της Τετάρτης είναι στους γείτονες.
Ολυμπιακός-Ρόμα Τα' παμε κι εδώ.
Βαλένθια-Σαχτάρ Ντ. Από τα λίγα στάνταρ της αγωνιστικής, άσσος με κλειστά τα μάτια μας.

Ο τσέλι πρότεινε, βρείτε το συνδυασμό που σκοτώνει για να πάρετε τα χοντρά τα λεφτά :-)

Unchain My Heart - Η μπλογκοπαρτούζα

Και ύστερα σου λένε οι άλλοι για ΤσαγκαροΔευτέρα. Ο σωστός ο όρος μάλλον θα πρέπει να είναι παρτουζοΔευτέρα και πιστεύω ότι θα καθιερωθεί. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα γραφεία της Στάνης καθόταν ο υποφαινόμενος και έπαιζε Pro Evolution με φίλο μη-μπλόγκερ. Απροσδόκητα χτύπησε το κουδούνι λίγο πριν το δελτίο των Οκτώ γεγονός που στάθηκε η αφορμή για να φάω ένα γκολ και να χάσω το παιχνίδι αν και στη συνέχεια χάθηκε η μπάλα γενικώς. Γνωστή μπλόγκερ μου χαμογέλαγε κι εγώ δεν είχα παρά να της ανοίξω. Άφησα την πόρτα ανοιχτή όταν άκουσα πολλά βήματα κάτι που με παραξένεψε ιδιαιτέρως αφού θυμόμουν τη συγκεκριμένη μπλόγκερ με ένα ζευγάρι πόδια και όχι σαν τη σαρανταποδαρούσα. Μαζί της ήταν άλλες δύο κοπέλες των οποίων τα ονόματα με έκαναν να ταραχευτώ λιγουλάκι. Στη Στάνη βρισκόταν οι τρεις πιο γνωστές Ελληνίδες μπλόγκερς. Όπως κάθε σωστή παρτούζα έτσι και σε αυτή είχε διατηρηθεί το πλαφόν του μονού αριθμού συμμετοχών ενώ πραγματικά η σύνθεση ήταν για πολλά όσκαρ, ίσως και για νόμπελ. Στάξαμε από τον ιδρώτα, χάθηκαν πολλές θερμίδες και η φαντασία ξεπέρασε κάθε όριο. Κορίτσια ευχαριστώ, καλύτερο δώρο γενεθλίων δε θα μπορούσα να φανταστώ.

Υ.Γ.: Αφιερώνω όλα τα ποστ του Οκτωβρίου και ειδικά το επετειακό για την 28η που θα γράψω κάποια στιγμή στις μπλόγκερς αυτές που μοιραστήκαμε την ίδια στρούγκα.

Υ.Γ2: Φίλε Νίκο πάλι κωλόφαρδος στάθηκες, εγώ στο'χα πει, άνοιξε κι εσύ ένα μπλογκ, δεν ήθελες. Να τι έχανες τόσο καιρό.

Α/Α ? Άπλυτος στην Αμοργό

Είχα μόλις γυρίσει από τη λαϊκή του Σαββάτου όταν στο ραδιόφωνο άκουσα το Αμοργιανό μου πέραμα ή πέρασμα δε θυμάμαι τι ακριβώς έλεγε ο Κατσιμίχας και από τη συγκίνηση πέταγα τα μήλα στον αέρα όχι ακριβώς σα να έκανα ζογκλερικά αλλά περισσότερο σα να είχα πάθει παράκρουση. Τι φάση κι αυτή. Να μην τα πολυλογώ όμως και γίνομαι και κουραστικός, δεν το σκέφτηκα και πάρα πολύ και άρχισα να γεμίζω τη βαλίτσα μου με ότι έβρισκα μπροστά μου, κυρίως σοκολατάκια, μπανάνες και άγραφα σιντί. Θα πήγαινα το βράδυ στην Αμοργό με το μοναδικό καράβι που κάνει 5 ώρες, όσο δηλαδή θες και για τη Θες/νικη αλλά οδικώς. Το να πάω οδικώς στην Αμοργό ήταν κάτι που είχα σκεφτεί ουκ ολίγες φορές αλλά πάντοτε κάτι χάλαγε. Και μεταξύ μας δεν υπήρχε και λόγος να φτιάξει και αυτή τη φορά. Οπότε κίνησα για τον Πειραιά πολύ πριν να βγει δήμαρχος ο ψηλός διότι αυτή η πόλη έδειξε αν μη τι άλλο ότι έχει και πολιτικό κριτήριο. Άντε και του χρόνου ο Καστίγιο. Αλλά καλό θα ήταν να μη ξεφεύγουμε από το κυρίως θέμα μας το οποίο ήτο το ταξίδι στην Αμοργό. Ναι η πουτάνα η τύχη με έφερε να κάθομαι ανάμεσα από δύο μουνάρες που ήταν φίλες και πρόθυμες για όλα και πιο πολύ πρόθυμες να αλλάξουμε τα εισιτήρια μας και να πάω εγώ στη μία άκρη αλλά όταν τις άκουσα να το συζητάνε σε μια άγνωστη για εμένα γλώσσα έκανα τον ψόφιο κοριό πράγμα που δεν ήταν καθόλου δύσκολο μετά τα τρία φραπεδάκια που μονομιάς είχα κατεβάσει πριν ανέβω στο καράβι που θα έλεγα ότι έφερνε λιγάκι στον τιτανικό, όχι τόσο λόγω μεγέθους όσο λόγω ερωτικών ιστοριών που ξετυλίχθησαν σε αυτό αφού σε κάποια φάση που μ’έσφιξε το κατούρημα και έπρεπε να αφήσω τη θέση μου έπεσε σε ένα τοπικό όργιο στο Τρίτο Κατάστρωμα. Αν και με φωνάξανε, σεμνά και ταπεινά είπα πως όχι και ότι ήδη με περίμεναν κάτι καλόγριες μέσα για να τις κοινωνήσω και έπιασα τα αχαμνά μου όπως συνηθίζουν οι παπάδες σε αυτές τις περιπτώσεις. Εκείνοι σταυροκοπήθηκαν και συνέχισαν το θεάρεστο έργο τους με περισσότερη ευλάβεια και εγώ ικανοποιημένος αλλά και με άγχος προχώρησα προς το σαλόνι για να πάρω ένα διπλό ουίσκι το οποίο χρειαζόμουν σε κάθε περίπτωση αφού είχε έρθει η ώρα που με μαθηματική ακρίβεια οι μουνάρες θα με κατασπάραζαν ωσάν μια μικρή γαζέλα απ’ τα άγρια λιοντάρια της ζούγκλας. Και δεν είχα και τη στολή ταρζάν για να αντεπεξέλθω πλήρως εις την οπτικοποίηση της καταστάσεως στις βρόμικες αυτές αεροπορικές θέσεις που θα με έφερναν ακόμη πιο κοντά στην Αμοργό των ονείρων μου. Με το ουίσκι στο ένα χέρι και την τσατσάρα μου στο άλλο προχώρησα με την αυτοπεποίθηση μου στο ζενίθ προς τη θέση μου όπου με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Αυτό το πλοίο της αγάπης τους είχε μαγέψει όλους κι έτσι πέτυχα τις δύο συνταξιδιώτισσες μου που το πρακτορείο τόσο έντεχνα με είχε χώσει ανάμεσα τους να ανταλλάσσουν παθιασμένα φιλιά όλο λύσσα και σάλια. Άφησα το ουίσκι να μου πέσει από το χέρι ενώ έβαλα γρήγορα την τσατσάρα στην κωλότσεπη και έβγαλα λίγο οδοντικό νήμα που είχα ξεχάσει από εκείνη την κλοπή στο οδοντιατρείο. Το τύλιξα γερά στα δάχτυλα μου και άρχισα να μαστιγώνω με μανία τα χείλη τους τα οποία όμως δεν έλεγαν να ματώσουν με τίποτα κι έτσι αναγκάστικα να τους ρίξω μερικές γροθιές με άψογο στυλ σαν αυτό του Μάικ Τάισον ή του Μοχάμεντ Άλι, μπορεί ομως να ήταν και του Στάθη του Ψάλτη στο Ράκο νο14. Κάπως έτσι πέρασε ευχάριστα η ώρα και έφτασα στο αγαπημένο μου νησί και έτρεξα στα στέκια τα γνωστά. Ρώτησα έναν περαστικό που πρέπει να πάω για να βρω ένα μαγαζί μιας γνωστής και με κοίταξε συμπονετικά θαρρείς αλλά εγώ σοβαρολογούσα και δεν ήξερα αν με συμπονούσε επειδή είχα φτάσει στην Αμοργό ή επειδή έψαχνα το συγκεκριμένο μαγαζί. Τον αγνόησα σχεδόν επιδεικτικά και προχώρησα. Έβγαλα τη μπλούζα μου και την πέταξα αμέσως στα σκουπίδια, σκυλοβρώμαγε πράγμα που ήταν φυσιολογικό αφού είχα να κάνω μπάνιο σχεδόν δύο εβδομάδες. Ίσως τελικά οι μουνάρες να είχαν άλλα στο νου τους όταν μου ζητούσαν να αλλάξουμε θέση. Στο μαγαζί έφτασα κατάκοπος από το κουβάλημα και ζήτησα ένα παγωμένο φραπεδάκι για να εισπράξω ένα τσόκαρο από αυτά τα ανατομικά και τη γλυκειά τσιρίδα της ιδιοκτήτριας «Φτιάξτο μόνος σου ρε καριόλη, δε βλέπεις ότι πλέκω ζιπουνάκια για τα χρυσόψαρα μου;». Το μόνο που θυμάμαι μετά ήταν την πυροσβεστική μάνικα και μένα να τραντάζομαι από τις δονήσεις. Φόρεσα την κορδέλα στο μέτωπο σε φάση Τζον Ράμπο, ήπια κι ένα τζόνυ μαύρο να ταιριάζει με το φούμο και βγήκα στο νησί έτοιμος για όλα.

(Έχει και συνέχεια)

Σαρακατσάνικη συνταγή για τυρί

Η συνταγή αυτή αναφέρεται στο πρόβειο το γάλα το οποίο ως γνωστόν έχει και πολλά λιπαρά οπότε δε θα μιλήσουμε για χοληστερίνες και τριγλυκερίδια αλλά μόνο για τον τρόπο παρασκευής του.

Το γάλα:
Το ιδανικό σενάριο είναι να πάρουμε το γάλα αμέσως μετά την αρμεγή του. Έχει την κατάλληλη θερμοκρασία και έτσι το έκαναν παλιά. Τώρα βέβαια αν δε μπορεί να γίνει αυτό θα χρειαστεί να το ζεστάνουμε λιγάκι. Επίσης αν δε μπορούμε να βρούμε πρόβειο γάλα τότε αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσουμε παστεριωμένο, το δήθεν φρέσκο δηλαδή οπότε πάλι θα πρέπει να το ζεστάνουμε λιγάκι. Το γάλα θα πρέπει να είναι χλιαρό. Ούτε καυτό, ούτε κρύο. Στην περίπτωση που βρούμε πρόβειο γάλα απευθείας από την προβατίνα ίσως θα ήταν καλό να το αφήσουμε να κρυώσει και μετά να το ξαναζεστάνουμε για να σκοτωθούν τα μικρόβια. Οι καιροί πλέον είναι επικίνδυνοι και πρέπει να λαμβάνουμε τα μέτρα μας.

Η μαγιά:
Εδώ το ιδανικό σενάριο είναι ακόμη πιο περίπλοκο. Θα χρειαστεί να σφάξουμε ένα μικρό αρνάκι κατά προτίμηση 2-3 εβδομάδων το οποίο φυσικά και μπορούμε να ρίξουμε στη σούβλα για να φάμε αλλά πριν γίνει αυτό θ’ανοίξουμε το στομάχι του και εκεί θα δούμε ένα πράγμα σαν φαρδύ έντερο στο οποίο μέσα υπάρχουν κάτι λευκά γρομπαλάκια τα οποία θα αποτελέσουν τη μαγιά μας. Αυτό το ας πούμε έντερο λοιπόν το τυλίγουμε σε στάχτη για προφύλαξη και το αφήνουμε να ξεραθεί. Προφανώς η στάχτη δεν είναι απαραίτητη αν μπορέσουμε να βρούμε ένα μέρος στο οποίο δε θα κινδυνεύει από μύγες κ.λ.π. Αφού ξεραθεί παίρνουμε τα άσπρα αυτά γρομπαλάκια και τα βάζουμε σ’ένα βαζάκι ή οτιδήποτε μας εξυπηρετεί. Τώρα αν δε μπορούμε να το κάνουμε αυτό πάμε και αγοράζουμε από το εμπόριο. Η καλύτερη ήταν η Βλάχας.

Σε μία κούπα του καφέ θα ρίξουμε λίγο νερό (τόσο ώστε να μπορεί να διαλυθεί η μαγιά), λίγο αλάτι και τη μαγιά.

Πόση μαγιά θα ρίξουμε;
Ο παππούς τσέλιγκας για ένα γκιούμι χρησιμοποιούσε μισό κουταλάκι μαγιάς και μάλιστα κοφτό. Το γκιούμι χωρούσε πενήντα (50) λίτρα άρα μία ποσότητα περίπου στη μύτη από το κουταλάκι είναι ότι πρέπει για το δικό μας τυρί. Αν βάλουμε περισσότερη μαγιά, το γάλα θα βγάλει περισσότερο τυρόγαλο, ειδικά αν είναι και πολύ ζεστό.

Ανακατεύουμε αυτό το μείγμα και το ρίχνουμε στο γάλα το οποίο και ανακατεύουμε ώσπου να διαλυθεί η μαγιά μέσα στο γάλα. Αν υποθέσουμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε μια κατσαρόλα τότε θα πρέπει να στρώσουμε κάτι από κάτω και αφού σκεπάσουμε την κατσαρόλα με το καπάκι της να ρίξουμε και μία κουβερτούλα, όχι επειδή υπάρχει κίνδυνος να κρυώσει αλλά για να πήξει πιο σωστά.
Πως ξέρουμε ότι έπηξε;
Βάζουμε την παλάμη μας ανάποδα για να κάνουμε το σχετικό έλεγχο. Αν το χέρι μας κολλάει σημαίνει ότι το τυρί δεν είναι ακόμη έτοιμο. Όταν το τυρί θα είναι έτοιμο θα έχει ιδρώσει λίγο, δεν πρέπει να το αφήσουμε πάρα πολύ γιατί θα πεταχτεί το τυρόγαλο επάνω και θα το πνίξει το τυρί. Αφού λοιπόν δούμε ότι είναι όπως πρέπει το τυρί μας το κόβουμε και το βαζούμε σε τσαντίλες για να χυθεί το τυρόγαλο. Το βγάζουμε από τις τσαντίλες και το κόβουμε κατά προτίμηση. Το αλατίζουμε (αλάτι χονδρό) και την επόμενη μέρα το γυρίζουμε κι απ’ την άλλη μεριά, κάνουμε και έναν έλεγχο για το αλάτι (αν χρειαστεί ρίχνουμε λίγο ακόμη αλλά μη το κάνουμε και λύσσα), χύνουμε και το τυχόν τυρόγαλο που θα έχει βγάλει και έπειτα το αφήνουμε άλλες δύο μέρες πριν το βάλουμε στα δοχεία.

Άντε και καλή μας όρεξη!

Το ποστ αυτό αφιερώνεται εξαιρετικά στη φίλτατη Χουανίτα!

Π Ρ Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Η

Ελληνικό καφέ δεν πίνω. Έχω πιει δηλαδή σε κάτι μνημόσυνα και κηδείες αλλά δε φτιάχνω για να πιω. Δε μπορώ να πω ότι δε μου αρέσει. Μάλλον δεν έχω συνηθίσει τη γεύση του. Τέλοσπάντων σήμερα έφτιαξα έναν να πιω και έπεσα πάνω στην είδηση για το διαγωνισμό. Δεν περίμενα ότι θα έχει τέτοια διάδοση αφού στα χέρια μου είχα μια τοπική εφημερίδα της Λάρισας στην οποία δεν είχα στείλει εγώ το δελτίο τύπου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ο ΤΣΕΛΙΓΚΑΣ
CYBER ΣΤΑΝΗ
Αθήνα 13 Οκτωβρίου 2006
Αριθ.Πρωτ. 462.3/9/323418






Π Ρ Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Η


Πλήρωσης με Επιλογή Ενός (1) Εμβλήματος της Cyber Στάνης.



Ο ΤΣΕΛΙΓΚΑΣ


Έχοντας υπόψη:
1. Τις διατάξεις:
α. Του Ν.1821/1979 ?Cyber Στάνη?.
β. Του Ν.2738/1999 άρθρο 27 (παρ.4) ?Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στη Δημόσια Διοίκηση κ.λ.π.?.
γ. Του Π.Δ. 130/1999 ?Οργανισμός της Cyber Στάνης?, όπως τροποποιήθηκε με το Π.Δ. 19/1896 και Π.Δ. 256/1988.
δ. Του Ν.190/1983 άρθρο 14 ?Σύσταση ανεξάρτητης αρχής για την επιλογή εμβλημάτων κ.λ.π.?.
ε. Του Π.Δ. 830/1985 άρθρα 17 έως και 26 «Υπαλληλικός Κώδιξ».





ζ. Του άρθρου 9 παραγρ. 6 του Ν. 3174/2003 «Μερική απασχόληση και υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα».

2. Τις αριθ. ΔΙΠΠ/Φ.ΕΠ.83/οικ.252/14-1-04 (ΦΕΚ Β΄13/99) και ΔΙΠΠ/Φ.ΗΛ./3/οικ.1954/22-10-01 (ΦΕΚ Β΄106/03) αποφάσεις Τσέλιγκα «Καθορισμός ειδικών προϋποθέσεων συμμετοχών στη Cyber Στάνη».

3. Την αριθ.πρωτ. ΔΙΠΠ/Φ.ΕΓΚΡ.89/128/ΕΜΠ.801/Σχ.ΕΜΠ.69, 916/17-11-1992 απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 7 παρ. 3 της αριθμ. 46/1999 Π.Υ.Σ., με την οποία εγκρίνεται η πλήρωση ενός εμβλήματος στη Cyber Στάνη.


Π ρ ο κ η ρ ύ σ σ ο υ μ ε

1. Την πλήρωση με επιλογή ενός εμβλήματος Στάνης που εγκρίθηκε με την αριθ. πρωτ. ΔΙΠΠ/Φ.ΕΓΚΡ.89/128/ΕΜΠ.801/Σχ.ΕΜΠ.69, 916/17-11-1992 απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 7 παρ. 3 της αριθμ. 46/1999 Π.Υ.Σ, σύμφωνα με τις διατάξεις που διέπουν την Cyber Στάνη.

2. Γενικά προσόντα διαγωνισμού:
Οι υποψήφιοι πρέπει:
α. Να είναι Έλληνες πολίτες. Για όσους έχουν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια με πολιτογράφηση, θα πρέπει να έχουν παρέλθει πέντε (5) έτη από την απόκτησή της, μέχρι την ημερομηνία λήξεως της προθεσμίας υποβολής των αιτήσεων.
β. Να έχουν γεννηθεί κατά τα έτη:
(1) 1968 έως και 1984 οι υποψήφιοι Πανεπιστημιακής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.
(2) 1970 έως και 1984 οι υποψήφιοι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
γ. Να είναι υγιείς και να έχουν φυσική καταλληλότητα για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσεως που επιλέγουν.
δ. Κατά το χρόνο λήξεως υποβολής των αιτήσεων καθώς και κατά το χρόνο του διορισμού τους:
(1) Να μην έχουν καταδικαστεί για κλοπή, υπεξαίρεση, απάτη, εκβίαση, πλαστογραφία, απιστία δικηγόρου, δωροδοκία ή δωροληψία, καταπίεση, παράβαση καθήκοντος, συκοφαντική δυσφήμιση ή εγκλήματα κατά των ηθών ή περί το νόμισμα.
(2) Να μην είναι υπόδικοι και να μην έχουν παραπεμφθεί με τελεσίδικο βούλευμα για κακούργημα ή για πλημμέλημα της προηγούμενης περίπτωσης έστω και αν το αδίκημα παραγράφηκε.
(3) Να μην υπάρχει κώλυμα από απαγόρευση ή δικαστική αντίληψη.
(4) Να μην έχουν λόγω καταδίκης στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα έστω και εάν έχει λήξει ο χρόνος που ορίσθηκε για τη στέρηση.
(5) Να μην έχουν απολυθεί από θέση δημοσίου υπαλλήλου ή υπαλλήλου Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. ή Ο.Τ.Α. του άρθρου 14 παρ. 1 του Ν.2190/1994, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 2527/1997, λόγω επιβολής της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης ή λόγω καταγγελίας της σύμβασης εργασίας για σπουδαίο λόγο οφειλόμενο σε υπαιτιότητα του εργαζομένου και δεν έχει παρέλθει πενταετία από την απόλυση.
ε. Οι άνδρες μέχρι τη λήξη της προθεσμίας υποβολής των αιτήσεων να έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις ή να έχουν απαλλαγεί νόμιμα από αυτές, επίσης κατά την ίδια ημερομηνία και μέχρι το διορισμό τους να μην έχουν κηρυχθεί ανυπότακτοι ή καταδικασθεί για λιποταξία με τελεσίδικη απόφαση.

3. Ειδικά προσόντα διορισμού κατά Κατηγορία και Κλάδο, τα οποία ο υποψήφιος πρέπει να κατέχει κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για συμμετοχή στη διαδικασία επιλογής:
(1) Πιστοποιητικό ζυθολαγνείας (προαιρετικό για γυναίκες).
(2) Άρτια γνώση απλώματος τραχανά (οι γυναίκες μόνο).
(3) Γνώση Κάμα Σούτρα.

4. ΑΙΤΗΣΕΙΣ?ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ-ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
α. Οι υποψήφιοι θα προμηθεύονται:
(1) Την προκήρυξη και την αίτηση στο νομό Αττικής στην οδό http://tseligkas.blogspot.com/, από προσωπικό της Cyber Στάνης. κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες από 08:30 μέχρι 13:30.
(2) Στους άλλους νομούς της χώρας θα λαμβάνουν γνώση της προκήρυξης και θα προμηθεύονται την αίτηση από τις κατά τόπους Περιφέρειες, Νομαρχίες, Επαρχεία.

β. Οι υποψήφιοι υποχρεούνται να υποβάλουν τα παρακάτω δικαιολογητικά:
(1) Αίτηση συμμετοχής εις διπλούν (με πρωτότυπη υπογραφή).
(2) Βιογραφικό Σημείωμα εις διπλούν (με πρωτότυπη υπογραφή).
(3) Νομίμως επικυρωμένο φωτοαντίγραφο των δύο όψεων της αστυνομικής ταυτότητας ή ελλείψει ταυτότητας των κρισίμων σελίδων του διαβατηρίου (δηλαδή αυτών που αναφέρονται ο αριθμός και τα στοιχεία ταυτότητας του κατόχου).
(4) Νομίμως επικυρωμένο φωτοαντίγραφο του τίτλου σπουδών (Πτυχίο Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι. ή Απολυτήριο Λυκείου).
(5) Προκειμένου για Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση αλλοδαπής πράξη αναγνώρισης από το ΔΙ.ΚΑ.ΤΣΑ. για την ισοτιμία και αντιστοιχία του τίτλου σπουδών.
(6) Προκειμένου για Τεχνολογική Εκπαίδευση αλλοδαπής πράξη αναγνώρισης από το Ι.Τ.Ε., για την ισοτιμία και αντιστοιχία του τίτλου σπουδών.
(7) Προκειμένου για Δευτεροβάθμια μη τεχνική ή μη επαγγελματική εκπαίδευση αλλοδαπής βεβαίωση ισοτιμίας από την αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Εθνική Παιδείας και Θρησκευμάτων και για τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση αλλοδαπής πράξη ισοτιμίας της επιτροπής Ισοτιμιών του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ο.Ε.Ε.Κ.)-Ηλιουπόλεως 1, Υμηττός Αθήνα.

γ. Τα παραπάνω δικαιολογητικά να αποσταλούν ΜΟΝΟ ταχυδρομικά, με συστημένη επιστολή, μέσα σε φάκελο μεγέθους Α4, στην ακόλουθη διεύθυνση:
tseligkas@gmail.com

δ. Η προθεσμία υποβολής των παραπάνω δικαιολογητικών αρχίζει την 13-10-2006 και λήγει την 28-10-2006 και αποδεικνύεται από την σφραγίδα του ταχυδρομείου.
ε. Κάθε υποψήφιος δικαιούται να υποβάλει αίτηση, για το έμβλημα ΜΟΝΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
στ. Τα δικαιολογητικά συμμετοχής θα επέχουν θέση υπευθύνου δηλώσεως του άρθρου 8 του Ν.1599/1986 και η ανακρίβεια των δηλουμένων στοιχείων επισύρει, εκτός από τον αποκλεισμό του υποψηφίου από τη διαδικασία συμμετοχής - επιλογής και τις προβλεπόμενες από τις κείμενες διατάξεις ποινικές κυρώσεις.
ζ. Η ευθύνη της ορθής συμπλήρωσης και υποβολής της αίτησης είναι αποκλειστικά του υποψηφίου.
η. Ειδικά επισημαίνεται ότι εάν στην αίτηση συμμετοχής δεν έχουν επισυναφθεί τα απαραίτητα δικαιολογητικά ή δεν είναι ορθά συμπληρωμένη ή υποβάλει περισσότερες από μια (1) αιτήσεις, ο υποψήφιος τίθεται εκτός διαδικασίας συμμετοχής στο διαγωνισμό.

6. ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ
α. Οι υποψήφιοι, εφόσον επιλεγούν, υποχρεούνται να προσκομίσουν στην Cyber Στάνη εντός 15 ημερών από της ανακοινώσεως των αποτελεσμάτων, τα παρακάτω απαιτούμενα για την ανάληψη του έργου δικαιολογητικά (άλλως δε γίνεται ο διορισμός τους, διαγράφονται από τον οικείο πίνακα και καλούνται για αναπλήρωση οι αμέσως επόμενοι), ήτοι:

(1) Αντίγραφο Ποινικού Μητρώου Γενικής Χρήσεως.
(2) Πιστοποιητικό Υγείας από Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή.
(3) Οι αλλογενείς που απέκτησαν την Ελληνική ιθαγένεια διά πολιτογραφήσεως, πιστοποιητικό Δημάρχου ή Προέδρου Κοινότητας στο οποίο να φαίνεται ο χρόνος κτήσεώς της.
(4) Πιστοποιητικό Στρατολογίας Τύπου Α΄ που να βεβαιώνει ότι ο άνδρας υποψήφιος έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ή έχει νομίμως απαλλαγεί από αυτές μόνο στην περίπτωση που δεν επιθυμούν την αυτεπάγγελτη αναζήτησή του από την Cyber Στάνη. (άρθρο 5 Ν.3242/2004).
(5) Τέσσερις (4) φωτογραφίες ανφάς, τύπου διαβατηρίου
β. Τα αντίγραφα Ποινικού Μητρώου Γενικής Χρήσεως και το Πιστοποιητικό Υγείας από Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή θα πρέπει να έχουν εκδοθεί μετά την ημερομηνία προκήρυξης του διαγωνισμού.

7. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
α. Η επιλογή θα γίνει από την τριμελή Επιτροπή Επιλογής Προσωπικού και εφόσον κριθεί αναγκαίο θα ορίσει αυτή ειδικούς εξεταστές. Με απόφαση της τριμελούς επιτροπής συγκροτούνται επιμέρους επιτροπές για την υποβοήθηση του έργου της στη διενέργεια του διαγωνισμού.
Ο τρόπος βαθμολόγησης των εξεταζομένων γνωστικών αντικειμένων κατά Κατηγορία και της συνέντευξης εμφανίζονται στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ της παρούσας Προκήρυξης.
β. Καταρχήν εξετάζεται η εμπρόθεσμη και ορθή υποβολή-συμπλήρωση των αιτήσεων και των δικαιολογητικών.
γ. Όσοι υποψήφιοι, μετά από τον έλεγχο των υποβληθέντων αιτήσεων και δικαιολογητικών, ΔΕΝ ΠΛΗΡΟΥΝ τις τυπικές προϋποθέσεις και τους όρους που ορίζονται στην προκήρυξη, αποκλείονται με πράξη της Τριμελούς Επιτροπής Επιλογής Προσωπικού. Οι αποκλεισθέντες θα ειδοποιηθούν τηλεφωνικά ή με συστημένη επιστολή.

Ο
ΤΣΕΛΙΓΚΑΣ

Τ.Υ.
ΜΕΣΙΕ ΚΑΝΙΜΠΑΛ

Ακριβές Αντίγραφο
Τμηματάρχης 1ου τμήματος



Λιάκος Μπουρνόβας

An Honest Mistake

«Ελάτε στο αυτοκίνητο για να πάρετε μεγάλα πουλιά» ακουγόταν δυνατά έξω από το δρόμο και σε λίγο φάνηκε και η μούρη του αγροτικού. Ο μπαρμπα-Θωμάς από δίπλα πετάχτηκε αμέσως και φώναξε «Σταμάτα, σταμάτα», όνομα της πρώην γκόμενας του, μιας κοντόχοντρης χήρας που όμως το έλεγε η καρδούλα της και συναντούσε κρυφά τον εραστή της πίσω από τις καλαμιές. Τους είχαμε ανακαλύψει μια φορά με τα παιδιά τυχαία αφού εμείς ψάχναμε για δενδρύλλια χασίς. Αν σκεφτεί κανείς ότι ο Πάνος φορούσε ένα μπλουζάκι με στάμπα «the doors» μπορούσες να πεις ότι το τρίπτυχο sex and drugs and rock ‘n’ roll αναβίωνε μπροστά στα αθώα εφηβικά μάτια μας τα οποία έκτοτε έβλεπαν τη ζουμερή πενηντάχρονη «διαφορετικά». Όμως τόσο η χήρα όσο και η νόμιμη γυναίκα του μπαρμπα-Θωμά είχαν φύγει. Η πρώτη απ’ τη Λάρισα για να πάει σ’ένα μοναστήρι κάπου στις Σέρρες αφού είχε ερωτευθεί τρελά την ηγουμένη, ενώ η δεύτερη απ’ τη ζωή. Έπαιζε κάτι άλλο και δεν το είχα πληροφορηθεί; Έπρεπε να μιλήσω επειγόντως με τη γιαγιά μου η οποία όμως ήταν πίσω στο μπαξέ και πότιζε το κομμάτι εκείνο που δεν είχαμε φυτέψει τίποτα. Κοτσονάτος σκέφτηκα και βγήκα στην αυλή μπας και ακούσω καλύτερα τίποτα. Κι όντως έβγαλα λαβράκι.
-Μπάρμπα είναι εγγυημένο πράμα σου λέω.
-Εγώ το θέλω να είναι γερό και να αντέχει.
-Θα το δεις να θεριεύει και δε θα πιστεύεις στα μάτια σου.
Ούτε κι εγώ πίστευα στα μάτια μου καθώς έβλεπα τον μπαρμπα-Θωμά το βράδυ στο κοτέτσι. Ώστε εκεί λοιπόν είχε το μυστικό ραντεβού. Σίγουρα ήταν μία από τις πολλές καβάντζες του. Ο πειρασμός ήταν τεράστιος κι έτσι φόρεσα τις λαστιχιένες αθόρυβες γαλότσες μου που είχα για το μαντρί και ξεκίνησα την καταδρομική επίθεση. Από την πίσω αυλή πήδηξα στο διπλανό χωράφι με το αμπέλι. Ξεχάστηκα για λίγη ώρα και έπεσα με τα μούτρα στα τσαμπιά. Είχα ξαπλώσει κιόλας σ’ένα υποτυπώδες ανάκλιντρο που έφτιαξα μ’ένα μουσαμά που βρήκα πεταμένο εκεί πιο δίπλα και την είχα δει Ρωμαίος αυτοκράτορας. Κάτι δηλαδή που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Αφού τουμπανιάστηκα αποφάσισα να συνεχίσω το θεάρεστο έργο μου, την επικίνδυνη αποστολή μου. Πέρασα το καζάνι που βράζουν το τσίπουρο και άρχισα να έρπομαι αφού ήμουν σχεδόν δίπλα στον τόπο του εγκλήματος. Ευτυχώς ήταν ακόμη εκεί, γεγονός που το κατάλαβα από το φως που ήταν αναμμένο. Πήγα στη μεριά με τη χαλασμένη μάντρα απ’ όπου μπορούσα να δω τα πάντα με ασφάλεια. Έβαλα και το σιγαστήρα στη φωτογραφική μου μηχανή και ήμουν έτοιμος να τροφοδοτήσω την τοπική κοινωνία μ’ένα ακόμη μεγάλο σκάνδαλο. Φαντάζεστε την έκπληξη μου όταν είδα το μπαρμπα-Θωμά αγκαλιά μ’ένα μικρό κοτοπουλάκι. Κτηνοβάτης; Ήταν δυνατόν; Εγώ περίμενα να τον δω στη χειρότερη με την γυναίκα του δημάρχου κι αυτός ήταν μ’ένα μικρό κοτοπουλάκι. Έστησα αυτί ν’ακούσω τον ανώμαλο αυτό ερωτικό διάλογο.
«Άντε να δούμε, θα θεριέψεις ή θα ψοφήσεις κι εσύ όπως τα άλλα; Και να θεριέψεις θα κάνεις κανένα αυγό ή τζάμπα θα σε θρέφω; Από τότε που μας άφησε η συγχωρεμένη δεν έχω σταυρώσει ούτε μισό αυγό. Θα σου φτιάξω κι ένα κοτετσάκι σαν παλατάκι θα’ναι και τον άλλο μήνα που θα ξαναπληρωθώ θα πάρω κι άλλα δυο πουλάκια να’χεις και παρέα, να μη νιώθεις μοναξιά.»
Δε χρειάστηκε ν’ακούσω τίποτα άλλο, παρτούζα με τρία κοτοπουλάκια τα οποία ήθελε να γκαστρώσει κι από πάνω ο αρχιανώμαλος και σαφέστατοι υπαινιγμοί για νεκροφιλία ήταν συνταρακτικά από μόνα τους και ήδη χρειαζόμουν ένα διπλό ουίσκι για να συνέλθω. Κάθισα στη μπροστινή αυλή για να συγκεντρωθώ και να συγκεντρώσω όλα τα στοιχεία. Πάλι καλά που είχα ξυπνήσει το πρωί από τη φασαρία γιατί αλλιώς θα είχα μαύρα μεσάνυχτα για τα καμώματα του γείτονα. Πήγα πίσω στο δικό μας κοτέτσι και κοίταξα γεμάτος θλίψη τα δικά μας πουλάκια. Είχαν θεριέψει και δεν ήξερα μήπως κρυφά τις νύχτες τα πηδούσε κι αυτά ο Θωμάς. Τι να τα ρώταγα και πως να με καταλάβουν. Βγήκα στην πλατεία και κατέληξα στο παλιό στέκι, το καφέ Εναλλάξ. Προβληματισμένος ζήτησα ένα τσιγάρο από τον μπαρμαν ο οποίος με θυμήθηκε και προσποιήθηκα κι εγώ το ίδιο αφού με την κουβέντα σίγουρα θα ανακάλυπτα ποιός ήταν. Πράγματι είχαμε παίξει μπάσκετ μαζί μια φορά πριν 7 χρόνια και μετά εγώ χάθηκα λόγω Θιβέτ ενώ εκείνος προσπαθούσε να μάθει να φτιάχνει κοκταίηλ πράγμα που όμως όπως κατάλαβα δεν το ζόρισε και πολύ γιατί ακόμη κι αυτό το τζιν με τόνικ δεν το πετύχαινε. Θέλησε κι ένας ακόμη πελάτης να πάρει ένα τζιν με τόνικ και προσπάθησα να τον προειδοποιήσω αλλά όχι και τόσο έγκαιρα αφού ο ατζαμής μπαρμαν έριξε όλο το κουτάκι με το τόνικ πάνω στο τζιν του πελάτη γεγονός που το θεωρήσαμε όλοι σημαδιακό. Και σίγουρα ήταν. Ο πελάτης αποδείχθηκε ένα πρώην go-go boy από περιοδεύων θίασο σε επαρχιώτικα στριπτζιτζάδικα κι έτσι ξεκίνησε να δίνει μια μοναδική παράσταση στο σχεδόν άδειο μπαρ. Αφού περίμενε να στεγνώσει το παντελόνι του κι ενώ η παράσταση του είχε τελειώσει άρχισα να του μιλάω για τον μπαρμπα-Θωμά, ιστορία που έβρισκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αν και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν την κατάλαβε ακριβώς αφού δε μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Με τα πολλά νύσταξα και πήγα για ύπνο, έπρεπε να οχυρώσω το κοτέτσι την επόμενη μέρα.

On the highheeled road

Καθώς ερχόμουν χθες στη Λάρισα στα τελευταία 100 χιλιόμετρα ένιωθα ότι δεν οδηγώ εγώ αλλά απλώς παρακολουθώ τη διαδρομή και το αυτοκίνητο να πηγαίνει ακολουθώντας τις γραμμές που πρέπει χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Χαλάρωσα το σφίξιμο στο τιμόνι και χαμήλωσα λιγάκι την ένταση της μουσικής, μου φαινόταν ότι ο δρόμος ήταν άδειος κι έτσι απλά πήγαινα. Έχοντας ξυπνήσει από τις 6:30 κι έπειτα από ένα βράδυ μάλλον γεμάτο περιπέτεια κι ένταση ίσως ήταν και λάθος το να ξεκινήσω το απόγευμα για το συγκεκριμένο ταξίδι. Ίσως πάλι να μην το είχα κάνει και ποτέ. Σήμερα έπειτα από δώδεκα ώρες ύπνου βλέπω τη συννεφιά που απλόχερα μου χαρίζεται και προσπαθώ να σκεφτώ πως θα είναι αυτή η μέρα που κατ’ όνομα και μόνο θα την έλεγε κάποιος γρουσούζικη.

set me on fire

Είχε μόλις σκοράρει η Εθνική όταν εγώ έβαζα το δέκατο τέταρτο κατά σειρά ρακόμελο, όχι τόσο για να πανηγυρίσω τη σπουδαία κατά τα φαινόμενα επιτυχία αλλά κυρίως επειδή ένα προσωπικό μου όνειρο είχε γίνει πια πραγματικότητα. Μπορούσα σχεδόν να το δω από εκεί που καθόμουν, ηφαίστειο θαρρείς που με προκαλούσε με κάθε του κίνηση να ενεργοποιήσω τους μηχανισμούς του για τη μεγάλη έκρηξη ένα νέο διαφορετικό Bing bang όχι σαν του Χώκινγκ αλλά κάπως πιο τολμηρό θα μπορούσα να πω με ριζοσπαστικές και καινοτόμες θεωρίες σχετικά με την απαρχή του κόσμου και του σύμπαντος γενικότερα. Τέλεια η υφή του, μοναδική την ένιωθα να στέκεται πάνω μου, τόσο άμεση η επαφή κι όμως δίχως να καταφέρνω να απολαύσω ούτε ένα κυβικό εκατοστό από τη λάβα που είχε να μου προσφέρει. Γεγονός που κάποιος θα θεωρούσε τελείως παράλογο ειδικά αν μπορούσα να του αφηγηθώ με το νι και με το σίγμα κάθε λεπτομέρεια αυτής της βασανιστικής μα και συνάμα απολαυστικής πορείας προς την κορυφή με όλες τις απαραίτητες στάσεις, απογοητεύσεις και εξωφρενικές ενδεχομένως καταστάσεις που σχημάτιζαν το περιτύλιγμα όλου αυτού που μπορούσα πλέον να θαυμάσω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πάντοτε σταθερός, πάντοτε ανήσυχος, πάντα μπροστά στο μπλε ιριδίζουν φως το οποίο ίσα ίσα μπορούσε να καλύψει κάθε κρυφή πτυχή μιας ανομολόγητης δράσης που ούτε τα 17 ρακόμελα δε μπορούσαν να χαρίσουν ποτέ όμως υπό την επήρεια μιας κατάστασης που φαινομενικά τουλάχιστον δε μπορούσα να ελέγξω, όχι τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή που όλες μου οι αισθήσεις είχαν παραδοθεί σε αυτόν τον τυφώνα που μπήκε για να με παρασύρει, χωρίς ούτε ο ίδιος να γνωρίζει τι και πως ακριβώς και πως θα μπορούσε κιόλας να το κάνει αυτό αν και το μονοπάτι ήταν σχεδόν μονοσήμαντα ορισμένο από όλες τις προαναφερθείσες συνθήκες. Κι έπειτα η γλυκειά κατάκτηση-παράδοση, μια διαδικασία που ποτέ δε ξέρεις αν είναι μόνο κατάκτηση ή μόνο παράδοση και σίγουρα δε μπορείς να ξεκαθαρίσεις αν ο κατακτώμενος δε μπορεί να γίνει παραδωμένος ή και το αντίστροφο. Κι έτσι σαν γλυκό του κουταλιού σταφύλι ήρθε χωρίς να με λιγώσει για να παραδοθώ και για να κατακτήσω, για να με κατακτήσουν και για να παραδώσω. Κι έτσι το ηφαίστειο ακολούθησε τη φυσιολογική του πορεία έπειτα από μία διαδρομή που είχε άσκοπες βόλτες στα στενά, κύκλους γύρω από στρογγυλές πλατείες αλλά και άνισες μάχες στις επάλξεις του καναπέ.

Η πόλη ξυπνάει

Φλόριδα Σανσάιν

Η Σουζάνα ήρθε σπίτι για να μου κάνει μασάζ. Πράγματι ήμουν πιασμένος αλλά η ουσία ήταν ότι ήθελε απλώς να γαμηθεί. Ανοίξαμε από μία μπύρα και ξάπλωσα στο κρεβάτι μπρούμυτα με το φόβο πάντα μη μου καρφώσει κανένα μαχαίρι ή μήπως με δέσει με τις χειροπέδες και σηκωθεί να φύγει. Τελικά δεν έκανε τίποτα απ' όλα αυτά εκτός από το να μου πει στο τέλος ότι θα έπρεπε για αντάλλαγμα να της κάνω κι εγώ μασάζ. Βαριόμουν ελεεινά και πριν προλάβω να της το πω έριξε και δεύτερη πρόταση στο τραπέζι. "Αν δε θες μασάζ θα πρέπει να με κάνεις μπάνιο". Λες και το να σκύβω στη μπανιέρα ήταν πιο εύκολο έτσι όπως χώθηκε ολόκληρη μέσα.

Το τσουτσούνι του Νέρωνα και τα βυζάκια της Κλεοπάτρας

Θα έπρεπε να γνωρίζει κανείς πως αν βρεθεί στη Λάρισα, ίσως αξίζει να κάνει μια στάση στα περιβόητα τηγανάκια, μια μεζεδοπωλειακή απομίμηση του γνωστού Κουκλακίου με εδέσματα όπως αυτά που συνθέτουν τον τίτλο του ποστ με το οποίο σκοπεύω να διακριθώ ως μπλόγκερ και να καταφέρω επιτέλους να κερδίσω το χρυσό ποντίκι, βραβείο θεσμό στο χώρο που μόνο ίσως το μετάλλιο Φηλντς των μαθηματικών να το συναγωνίζεται σε χάρη ενώ δεν απέχουμε πολύ πιστεύω και από τη θέσπιση του ανάλογου νόμπελ για να βγάλουμε και κανένα φράγκο απ’ όλη την υπόθεση και να μη ξεροσταλιάζουμε άδικα πίσω από μια οθόνη, στην οποία όσο και ν’αυξήσεις τη φωτεινότητα δεν καταφέρνεις να διατηρήσεις το μαύρισμα του καλοκαιριού. Τι κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση; Η λύση είναι μονόδρομος.

«Αυτά που τόσο αγάπησα παίρνεις τώρα μαζί σου / κι είναι δεμένη η μοίρα μου στη μοίρα τη δική σου / μελαγχολία και γύρω βρέχει / στη μοναξιά μου παραμιλάω / σε ‘σένα απόψε ο νους μου τρέχει / μελαγχολία και γύρω βρέχει (δις)»

Θα βάλεις Βοσκόπουλο δε γίνεται αλλιώς. Ακραίο μεν, σωτήριο δε. Η συνταγή είναι κλασική και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Εγώ τη βρίσκω με τον Τόλη, ίσως όχι τόσο όσο με το Μάκη αλλά ειδικά εκείνο το κόλπο με το γαρίφαλο που είναι τίγκα στην κόκα και το μυρίζει που και που για ν’ανέβει το θεωρώ ασύγκριτα γαμάτο. Το δοκίμασα κι εγώ με ΕΨΑ κόλα αλλά κόλλαγε η μύτη και τα δάχτυλα μου και αναγκάστηκα να το πετάξω το γαρίφαλο και πολύ στενοχωρήθηκα γιατί το είχα πάρει από ένα στεφάνι το οποίο στη συνέχεια διαλύθηκε γιατί από την ατζαμοσύνη μου ξήλωσα μία κλωστή που είχε κι έσπασα κι ένα πλαστικό και καλύτερα θα ήταν να είχα πάρει όλο το στεφάνι μαζί μου αφού πλέον ήταν άχρηστο έτσι κι αλλιώς.

Το άλλο νεό της ημέρας είναι πως πρόσφατα πληροφορήθηκα το «Πως μπορείτε να χωρίσετε δύο φορές σε 24 ώρες» και μάλιστα βγαίνει από την ίδια σειρά που έχει όλα αυτά τα 24ωρα, από προγραμματισμό μέχρι ψάρεμα μπεκάτσας σε κορυφογραμμή φαραγγιού με ομίχλη και τηγανητό λαρδί για δόλωμα.

Συνεχίζεται (αν και το σωστό θα ήταν συνεχίζετε εσείς γιατί εγώ πάλι στη μέση θα το αφήσω)

Μικρή Αγγελία

Χαρίζεται τυρμπουσόν με συλλεκτική αξία. Πληροφορίες Εντός.

Fear of Sleep

Όταν δε γουστάρεις κάτι να συμβεί με τίποτα τότε ο χρόνος φαντάζει δραματικά αργοπορημένος ακόμα και στο να ξεκινήσει αυτό το κάτι. Περίμενα χθες έναν ξάδερφο τον οποίο και έπρεπε να βγάλω έξω. Δεν είναι ο τύπος μου. Είχα ξεκινήσει λοιπόν να προετοιμάζομαι καταλλήλως κερνώντας τον εαυτό μου ένα ουίσκι που είχε φέρει κάποιος στη γιορτή μου κι επειδή ήταν πιο καλό από τα υπόλοιπα το έχω φυλαγμένο για τα μεγάλα τα ζόρια. Κι ενώ το ουίσκι τελείωνε σχετικά γρήγορα ο χρόνος δεν έλεγε να βιαστεί λιγάκι και κάθε φορά που άκουγα τηλέφωνο ή κουδούνι θύμιζα τον Παπάζογλου στο γνωστό τραγούδι. Κάποια στιγμή ήρθε, κάναμε μια μίνι σύσκεψη και κλείσαμε ένα τραπέζι για φαγητό, έξοδο στην οποία αν εφαρμόσεις την παροιμία όταν τρώμε δε μιλάμε το φαγάκι μας κοιτάμε είσαι απόλυτα δικαιολογημένος στο να παραμείνεις σιωπηρός άσχετα αν η αιτία είναι ότι πολύ απλά δεν έχεις τίποτα να πεις. Φτάνουμε με μια σχετική καθυστέρηση στο μαγαζί όχι επειδή άργησε ο ξάδερφος αλλά επειδή κατάφερα εγώ να αργήσω απορροφημένος καθώς ήμουν στις δικές μου σκέψεις και κατάρες. Ο ξάδερφος μου έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση βλέποντας πως στο διπλανό τραπέζι ήταν τρεις κορασίδες καταφανώς αξιοπρόσεκτες. Τα μάτια μου καρφώθηκαν στο πάτωμα. Όχι δεν ήταν από ντροπή, ήταν οι γόβες στιλέτο που φορούσε η μία από αυτές. Ακόμη και το πιρούνι ήταν πολύ βαρύ για να καταφέρω να το σηκώσω από το τραπέζι όπως επίσης και το βλέμμα μου από εκείνο το υπέροχο ζευγάρι γόβες. Πήγα στην τουαλέτα να ρίξω λίγο νερό στα μούτρα μου για να συνέλθω κάπως. Πράγματι το νερό βοήθησε να πάρω λίγο τα πάνω μου και να σταματήσω να κοιτάω κάτω. Έπρεπε να προχωρήσω στην αντεπίθεση. Έκοβα τη σταβλίσια μπριζόλα μου με χειρουργική ακρίβεια και σκεφτόμουν τον χειρουργικό τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να την πέσω στη γκόμενα αυτή. Ώσπου σηκώθηκε και χάθηκα στα βήματα της κι όλα τα σχέδια τινάχτηκαν στον αέρα και άδειασε μονομιάς το μυαλό μου. Ευτυχώς που καθόμασταν έξω και μπορούσα να πάρω λίγο καθαρό αέρα όπως αυτός ερχόταν από τα καυσαέρια της λεωφόρου Γαλατσίου. Έκανα την κίνηση του ξεσφίγματος της γραβάτας μόνο που δεν είχε την ίδια επιτυχία στο t-shirt που φορούσα κι έτσι άρχισα να χαϊδεύω το πιγούνι μου. Ως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις εμφανίστηκε από το πουθενά ο από μηχανής θεός στο πρόσωπο ενός λαχειοπώλη. Τον φωνάζω κοντά μου και του λέω να πάει στις κυρίες απέναντι και συγκεκριμένα σε εκείνη που με ενδιέφερε για να διαλέξει μία πεντάδα μπας και μου φέρει γούρι. Πράγματι ο λαχειοπώλης προσέγγισε το τραπέζι που με ενδιέφερε και εξήγησε την κατάσταση. Έπιασε ένα λαχείο και όταν πήγε να το κόψει τις έριξα μια μούντζα για να καταλάβει ότι θα έπρεπε να πάρει ολόκληρη την πεντάδα. Ο λαχειοπώλης ήρθε να πληρωθεί αλλά δεν κράταγε μαζί του τα τυχερά λαχεία. Μου είπε ότι τα είχε κρατήσει η κυρία. Έπρεπε λοιπόν να κάνω μια καταδρομική επιδρομή για να πάρω τα λαχεία ή την κυρία ή και τα δύο μαζί για να λέω ότι έχουμε και τζακ ποτ. Πήγα στο τραπέζι τους και κάθισα στην μοναδική άδεια καρέκλα με σκοπό να ξεκινήσω τις διαπραγματεύσεις. Από τα λαχεία αρχίσαμε να λέμε για την απεργία των δασκάλων, περάσαμε στη σύγκριση Νέας Υόρκης και Βερολίνου κι αφού σχολιάσαμε το ρόλο των αθλητών στην πολιτική αλλά και το καλύτερο μέρος για να φάει κανείς βρώμικο στην Αθήνα σηκωθήκαμε να φύγουμε. Ο ξάδερφος με τις άλλες δύο για ένα ποτό, εγώ με εκείνη για το λαχείο. Στο αυτοκίνητο μου είπε ότι θα πρέπει να τη δείρω για να αποκτήσω αυτό που μου ανήκει και χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά της έριξα μια σφαλιάρα που νομίζω ότι θα την έκανε να χτυπήσει το κεφάλι της στο παράθυρο αν δεν το είχα προηγουμένως κατεβάσει. Έπιασε το μάγουλο της και στη συνέχεια έφερε τα δάχτυλα της στα χείλη της. Κοίταξα τις γόβες της. Το κατάλαβε. Πήγαμε σπίτι της και την έβαλα να κάνει βόλτες όλο το βράδυ πάνω κάτω. Στο τέλος της χάρισα και το λαχείο κι έφυγα πιο κουρασμένος από ποτέ.

Η απεργία των δασκάλων

Αν πω ότι θυμάμαι πολλά πράγματα από την πρώτη δημοτικού θα είναι ψέμα. Σίγουρα είχαμε δασκάλα αλλά από εκεί και πέρα καμία πληροφορία για εκείνη δεν υπάρχει. Ίσως τώρα να είναι διευθύντρια. Το μόνο που μου είχε μείνει είναι ότι είχε πένθος για τον πατέρα της και ερχόταν με μαύρα. Στη δευτέρα δημοτικού είχαμε πάλι δασκάλα, διαφορετική αυτή τη φορά για την οποία επίσης δε θυμάμαι πολλά πράγματα εξόν από ένα περιστατικό. Χτιζόταν το καινούριο κτίριο για να μεγαλώσουν οι χώροι και όπως αντιλαμβάνεστε μια οικοδομή είναι το κατάλληλο μέρος για να παίξει κανείς κρυφτό και κυνηγητό. Κανείς δε μας πρόσεχε στα διαλείμματα για να μην πηγαίνουμε εκεί. Κανείς δεν είχε το νου του σε εμάς γενικά στα διαλείμματα. Μια μέρα έφαγα τα μούτρα μου κι έσκισα το σαγόνι μου το οποίο μάτωσε. Ειδοποιούν λοιπόν τους γονείς μου να έρθουν να με πάρουν και περίμενα στην τάξη μου σε άσχημη πραγματικά κατάσταση αφού εκτός από το σκισμένο σαγόνι είχα και το μπελά του πουλόβερ που καταναγκαστικά μου είχε φορέσει η μάνα μου και με τσίμπαγε. Ε η καριόλα με σήκωσε για μάθημα. Λες και δε θα έβρισκε άλλη ημέρα να με εξετάσει. Έπρεπε τότε που ήμουν μέσα στα αίματα και τον πόνο μου να πω και μάθημα. Στην τρίτη δημοτικού είχαμε έναν πολύ καλό δάσκαλο όπως έλεγαν όλοι και από αυτόν θυμάμαι ακόμη και το μορφή του εκτός από το ονοματεπώνυμο του. Θυμάμαι και την αίθουσα που κάναμε μάθημα και διάφορα περιστατικά ευχάριστα ή δυσάρεστα. Κάποια στιγμή λοιπόν με πιάνει μια οξεία σκωληκοειδίτιδα οπότε έκανα και την απαραίτητη εγχείριση. Έπαιζε ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη εκείνο το βράδυ και είχε έρθει ισοπαλία νομίζω. Είχα δει και μια αδέσποτη γάτα με φοβερά χρώματα στο νοσοκομείο. Γάτα με τέτοια χρώματα δηλαδή δεν είχα ξαναδεί. Δεν πρόλαβα να συνέλθω καλά καλά από την εγχείριση και κάνω και μια κήλη που αποφάσισε τόσο ξαφνικά και πρόωρα να εμφανιστεί στη ζωή μου. Περπατούσα σα χεσμένος και γενικά η ζωή ήταν μια κόλαση αφού δε μπορούσα να κάνω τίποτα. Από παιχνίδια μόνο τα επιτραπέζια επιτρεπόταν και έβλεπα το ποδηλατάκι μου και τη μπάλα να σκουριάζουν απ’ την ακινησία που μας έδερνε ομαδικώς. Όχι απότομες κινήσεις, όχι βάρη, με πηγαινοέφερναν οι γονείς μου για να μου κουβαλάν τη τσάντα και οι εντολές προς το δάσκαλο ήταν σαφέστατες. Με προσοχή στο προαύλιο για να μην τον χτυπήσουν κατά λάθος τα άλλα παιδιά που παίζουν και όχι γυμναστική. Φανταστείτε το σοκ του πατέρα μου όταν με είδε να παίζω τέρμα και να κάνω βουτιά για να πιάσω τη μπάλα με αποτέλεσμα να μου έρθει και μια ξώφαλτση κλοτσιά στα μούτρα. Προφανώς ο δάσκαλος θεώρησε ότι ο γιατρός δεν ήξερε καλά τη δουλειά του κι εγώ έπρεπε να παίξω ποδόσφαιρο κανονικά. Και μην ακούσω μαλακίες του στιλ κι εσύ γιατί έπαιξες. Παιδάκι τρίτης δημοτικού ήμουνα και είχα βαρεθεί να κάθομαι τόσο καιρό. Ένιωσα καλύτερα και θέλησα να παίξω. Γι’ αυτό θα έπρεπε ο δάσκαλος να μη με αφήσει. Επειδή εγώ θα μπορούσα να τραυματιστώ επικίνδυνα με το παιχνίδι. Τελειώνοντας την τρίτη δημοτικού άλλαξα σχολείο διότι άλλαξα και σπίτι. Εκεί γνώρισα τον καλύτερο δάσκαλο που είχα ποτέ αλλά ήρθα αντιμέτωπος με την αμάθεια μου. Στην προηγούμενη τάξη δεν είχαμε καλύψει ούτε τη μισή ύλη από αυτήν που γνώριζαν οι νέοι συμμαθητές μου. Ο άνθρωπος αυτός με βοήθησε πάρα πολύ, κάλυψα όλα τα κενά μου και προχώρησα χωρίς κανένα πρόβλημα. Που και που περνάω και τον βλέπω και τα λέμε. Νομίζω ότι είναι το πρότυπο δασκάλου με πραγματικό αίσθημα ευθύνης για το λειτούργημα του. Στην πέμπτη είχαμε μία αναπληρώτρια η οποία θεωρούσε καλό να μας κάνει προπαγάνδα για τον κομουνισμό. Ε όχι ρε μαντάμ, άντε γαμήσου κι εσύ και τα πιστεύω σου όποια κι αν είναι αυτά. Προπαγάνδα απαγορεύεται να κάνεις στα παιδιά που σου φέρνουν για να μάθεις γράμματα. Ο δάσκαλος της έκτης ήταν καφενείο. Τόσο απλά. Και μια βόλτα στο σήμερα. Με το που άνοιξαν τα ολοήμερα και είδε ο κόσμος ότι θα βρει μια θέση εύκολα στο δημόσιο έτρεξαν στα παιδαγωγικά τμήματα. Πόσοι από αυτούς τους αυριανούς δασκάλους έχουν το μεράκι της διδασκαλίας; Ένα 5% και πολύ μου φαίνεται ότι λέω. Κοινώς απαξιώνουν οι ίδιοι αυτό που αποκαλούν λειτούργημα αφού το κάνουν να φαίνεται μια θέση στο δημόσιο και τίποτα παραπάνω. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν ζητάν βασικό μισθό 1400 ευρώ. Αγνοούν φυσικά πως αν πάρουν αυτοί 1400 ευρώ μισθό θα πρέπει το ίδιο να δοθεί και σε όλους τους καθηγητές, σε όλους τους πολιτικούς υπαλλήλους πανεπιστημιακής εκπαίδευσης του υπουργείου παιδείας, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, εσωτερικών, τουρισμού, υγείας, αγροτικής ανάπτυξης καθώς και σε όλους τους γιατρούς κλπ κλπ. Διότι δε μπορεί να τα δώσει σε έναν κλάδο και όχι σε κάποιον άλλον και δεν είναι σοβαρά επιχειρήματα τα εμείς εκτελούμε λειτούργημα και οι άλλοι κάθονται και ξύνονται στις καρέκλες τους διότι και οι δε τα ίδια λένε για τους μεν. Το 70% των δημοσίων υπαλλήλων παίρνει περίπου τα ίδια χρήματα και έχει τις ίδιες ανάγκες. Κι εγώ θα ήθελα μεγαλύτερο μισθό αλλά αντιλαμβάνομαι ότι πρακτικά αυτό το πράγμα δε μπορεί να γίνει. Κι αλήθεια πέρυσι αυτά τα προβλήματα δεν υπήρχαν; Μόνο φέτος που αλλάξαν τα βιβλία έγιναν τα πράγματα σκατά; Η κοινή γνώμη έχει αρχίσει και αγανακτεί με τους δασκάλους, οι συνάδελφοι στη δουλειά που δεν έχουν παιδιά τα οποία αναγκαστικά μένουν μόνα στο σπίτι δε λένε γιατί δεν τους δίνουν τα χρήματα που ζητάνε αλλά ότι είναι παράλογοι ζητώντας 1400 ευρώ βασικό μισθό. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η πλειονότητα των δασκάλων δεν αξίζει τα χρήματα που διεκδικεί και η άποψη ότι αν έπαιρναν καλύτερα χρήματα θα έκαναν καλύτερα και τη δουλειά τους δεν ευσταθεί γιατί με την ίδια λογική και όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι αν έπαιρναν καλύτερα χρήματα θα έκαναν καλύτερα τη δουλειά τους άρα δικαιολογημένα κανείς στο δημόσιο δεν κάνει τίποτα καλά και όποιος το κάνει θα πρέπει να τιμωρείται με λιθοβολισμό για παραδειγματισμό και να περιμένει την αύξηση. Άρα και όλοι εμείς δεν πρέπει να ξανακάνουμε παράπονα όταν ταλαιπωρηθούμε σε κάποια δημόσια υπηρεσία, έτσι;

Υ.Γ. Τα ανωτέρω δεν ισχύουν για τα υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών.

Extraordinary Ways

Κατεβαίνοντας στο γκαράζ σκέφτηκα ότι δε θα ήταν άσχημη ιδέα να χτυπήσω κανένα σουβλάκι για να χορτάσω την πείνα μου που αδιαλείπτως χτύπαγε τα καμπανάκια της αλλά το ανέβαλλα για αργότερα κι έτσι μπήκα στο αυτοκίνητο στο οποίο πάντα αφήνω μία μερίδα κοντοσούβλι για τις δύσκολες ώρες αλλά αυτή τη φορά την είχα πατήσει αφού είχα ξεχάσει ν’ανανεώσω τη μερίδα που καταβρόχθισα το πρωί μαζί με τον καφέ μου. Βρήκα και πάρκαρα κάτω ακριβώς από το παλιό σπίτι των τριών ξαδέρφων μου και θυμήθηκα πως όταν πήγαινα να τις επισκεφθώ πάντα ζοριζόμουνα. Κρίμα να μη μένανε ακόμη εκεί θα μπορούσα να περάσω για ένα γεια. Επιλογές δεν υπήρχαν πολλές στο μαγαζί, το μέσα το είχαμε αποκλείσει γιατί ο καιρός ήταν καλός ενώ έξω υπήρχαν μόνο δύο άδεια τραπεζάκια τα οποία όμως συνορεύαν με ένα ουζερί κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μου ανοίξει περισσότερο η όρεξη η οποία για να λέμε και τα πράγματα με τ’ όνομα τους δεν είχε κλείσει και ποτέ. Κοιτάζοντας τον κατάλογο είδα και κάτι πιάτα με ποικιλίες τυριών και αλλαντικών που θεώρησα καλό να τιμήσω. Η συμπαθεστάτη σερβιτόρα μας έφερε ένα μπολάκι πατατάκια πριν καν παραγγείλουμε τα οποία και εξαφανίστηκαν ελάχιστα αργότερα απ’ την ώρα που ήρθαν τα ποτά μας. Χαμογελαστή και χωρίς να το ζητήσουμε έρχεται να πάρει το μπολάκι για να ανανεώσει το καύσιμο και τότε της κάνω τη μεγάλη ερώτηση για τις ποικιλίες που προηγουμένως είχε πάρει το μάτι μου. Ήταν μια σκέψη η οποία τελικά δεν υλοποιήθηκε μου είπε και σκέφτηκα ότι ίσως θα ήταν καλή ιδέα να παραγγείλω τίποτα από το ουζερί το οποίο δε θα ήταν δυνατόν να μην έχει μια ποικιλία της προκοπής. Βέβαια η συμπαθεστάτη σερβιτόρα με καθησύχασε λέγοντας μου ότι θα φέρει κι άλλα. Κι όντως έφερε και άλλα και αργότερα έφερε και κάτι άλλους ξηρούς καρπούς ενώ αργότερα έφερε ακόμη ένα τιγκαρισμένο μπολάκι και τότε ήταν που άρχισα να πιστεύω ότι κάτι άλλο συμβαίνει εδώ και δεν είναι δυνατόν να τη συγκίνησε το λαβωμένο μου χαμόγελο αφού για άγνωστο λόγο και αιτία είχε ματώσει το ούλο μου και καλά θα κάνω αύριο να κλείσω ραντεβού με τον οδοντίατρο για να μην έχουμε άλλα. Κάνω τη χαρακτηριστική κίνηση με τη γλώσσα μου για να αγγίξω το ούλο μου να δω αν είναι πρησμένο ή αν πονάει όταν ακουμπάει κάτι πάνω του κι εκείνη μου το ανταπόδωσε αμέσως. Σκέφτηκα ότι πρέπει να έχει ουλίτιδα η καημένη οπότε ίσως θα ήταν μια καλή αφορμή να τη ρωτήσω αφού εμένα δε μου έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο και σίγουρα μια καλή συμβουλή ποτέ δεν πάει χαμένη. Της κάνω νόημα να πλησιάσει, σκύβει αυτή, τεντώνομαι εγώ και της ψιθυρίζω στ’ αυτί, τόσο κοντά που σχεδόν η γλώσσα μου ακουμπούσε το πτερύγιο της «μήπως έχεις ουλίτιδα;». Τεντώνεται εμφανώς τρομαγμένη και μου λέει «Ναι πως το ξέρεις;». Της απάντησα ότι αυτό μου έδωσε να καταλάβω με τη συμπεριφορά της και τότε ήταν που την είδα ν’αλλάζει δέκα χρώματα. Της απάντησα ότι το ουράνιο τόξο μου αρέσει αλλά δεν είχε βρέξει πρόσφατα για να βγει κι εκείνη άρπαξε θυμωμένα το μπολ με τα πατατάκια τα οποία δεν είχαν τελειώσει ακόμη αλλά δε με πείραζε και τόσο αφού είχα φουσκώσει και δεν ήθελα να φάω πια. Έρχεται μ’ένα σαφέστατα μεγαλύτερο μπολ το οποίο πραγματικά ξεχείλιζε και αφού την ευχαρίστησα τη ρώτησα που βρίσκεται η τουαλέτα, όχι επειδή δε γνώριζα αλλά για να της δώσω να καταλάβει ότι εκεί έπρεπε να με ακολουθήσει μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά. Προθυμοποιήθηκε να μου δείξει το δρόμο αφού κι εκείνη θα πήγαινε μέσα και την ακολούθησα μέχρι που φτάσαμε σε κάτι σκάλες τις οποίες και θα έπρεπε να κατέβω. Είχα την αίσθηση ότι θα κατέβαινε αμέσως αλλά η λογική έλεγε ότι μάλλον θα έπρεπε να βρει και μια αφορμή για να έρθει στο μέρος οπότε κι αυτό θα έκανε για να μην έχει προβλήματα με το αφεντικό της. Εγώ κατέβηκα σαδιστικά αργά τις σκάλες, έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου και πήγα να καθίσω σ’έναν καναπέ που υπήρχε και υποτίθεται ότι προοριζόταν για την αναμονή όταν πλάκωνε κόσμος όμως εγώ με το μυαλό μου έπλαθα σκηνές πάθους πάνω σε αυτόν το διθέσιο καναπέ χωρίς μαξιλάρια. Ξεκούμπωσα ένα κουμπί από το πουκάμισο μου και άφησα το κορμί μου να χαλαρώσει ενώ έπαιζα νευρικά το αριστερό μου πόδι. Η μουσική ακουγόταν αμυδρά σ’αυτό το χαμηλοφωτισμένο υπόγειο κι εκεί που έπαιζε ένα τραγούδι του Rod Stewart θα ήθελα να κολλήσει ένα του Χριστοδουλόπουλου του Μάκη, ή του Μαργαρίτη του Γιώργου αλλά αυτός έβαλε White Stripes και άρχισα ν’αναρωτιέμαι από πότε έχω να πιω sprite, ένα αναψυκτικό που ποτέ δε μου άρεσε ιδιαίτερα αλλά υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι ήθελα να πιω μόνο αυτό. Και να πω ότι άκουγα και τη δίψα μου καλά θα ήταν αλλά αυτό σπάνια συνέβαινε. Αυτό πάντως που δεν άκουγα με τίποτα ήταν τακούνια στις σκάλες κι άρχισα να ανησυχώ μήπως η συμπαθεστάτη σερβιτόρα μου έπαθε κάτι και έχει διακομιστεί σε κάποιο από τα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Εκεί που είχα βγάλει το κινητό μου και ήμουν έτοιμος ν’αρχίσω να τηλεφωνώ τη βλέπω να κατεβαίνει όπως το Άγιο Πνεύμα που κατέβηκε σαν περιστέρι και τα έκανε όλα φωτεινά. Έτσι κι εκείνη άνοιξε το διακόπτη για το φως και απόρησε που καθόμουν στα σκοτάδια τόση ώρα ενώ με ρώτησε και τι έκανα με το κινητό. Εγώ μάλλον από αμηχανία της απάντησα ότι έπαιζα φιδάκι πράγμα που δεν ίσχυε αφού το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν το έχω στο τηλέφωνο μου και μάλλον ούτε εκείνη το πίστεψε αφού την είδα να κρατάει το ίδιο μοντέλο με εμένα. Ήμουν έτοιμος να πάω στο μενού προσθήκης επαφών, όντας σίγουρος ότι έβγαλε το κινητό της για να ανταλλάξουμε αριθμούς όταν την άκουσα να μιλάει στο τηλέφωνο και να λέει «έλα μωρό μου σε καμιά ώρα θα σχολάσω, έλα να με πάρεις και βλέπουμε που πάμε». Ήταν κάτι που δε μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου οπότε πήγα κι έκλεισα το διακόπτη με τα φώτα αλλά και την έξοδο προς τις σκάλες. Τι κάνεις εκεί με ρώτησε και όσο πιο λάγνα μπορούσα της απάντησα «Ό,τι βλέπεις» και αυτή τότε μου είπε ότι με κλειστά φώτα δε βλέπει τίποτα. Καλύτερα της είπα εγώ και την πλησίασα σε απόσταση αναπνοής. Έχεις φάει πατατάκια μου είπε και με αυστηρό ύφος της απάντησα ότι εκείνη μου τα έφερε και δεν έχει νόημα πια να κάνει τέτοιου είδους παράπονα αφού ήξερε εκ των προτέρων τι θα συμβεί. Τι εννοείς με ρώτησε και τότε δίχως να χάσω χρόνο την αρπάζω και ξεκινώ να τη φιλάω στο λαιμό προσέχοντας πάντα μην την πατήσω κι αρχίσει να ουρλιάζει αφού φόραγε τις καθιερωμένες πια σαγιονάρες. Γι’ αυτό προτιμώ το καλοκαίρι να φιλάω τις γυναίκες πρώτα στο λαιμό και μετά οπουδήποτε αλλού. Η στάση αυτή σου δίνει μοναδική οπτική στα πόδια σου τα οποία μπορείς να τα τοποθετήσεις στην κατάλληλη απόσταση για να μη δημιουργηθούν απρόοπτα και στη συνέχεια να συνεχίσεις όπως εσύ θέλεις. Πράγματι αφού στερέωσα γερά τα πόδια μου ήρθα σε μια αβυσσαλέα επαφή με τα χείλη της τα οποία ήταν πράγματι πολλά υποσχόμενα, γεγονός που δε θ’αργούσα να αντιληφθώ μέσα στο ντελίριο που μας παρέσυρε. Την έσπρωξα με δύναμη προς τον καναπέ κι εκείνη ούρλιαξε σχεδόν όχι και πριν προλάβω καν να καταλάβω τι συμβαίνει μου είπε ότι είναι σπασμένος και δεν αντέχει τις απότομες πτώσεις. Με μια πραγματικά ακροβατική κίνηση που μάλλον θα ζήλευε και ο Νίκος Γκάλης την άρπαξα κυριολεκτικά στο παρά πέντε με τον κώλο της ν’απέχει πέντε εκατοστά από τον καναπέ. Με οδήγησε στην αποθήκη με τα ποτά κι ενώ προς στιγμήν μου πέρασε από το μυαλό το σενάριο ότι θα με έκλεινε εκεί μέσα για τιμωρία τελικά γρήγορα κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος για να σκεφτώ κάτι τέτοιο και σίγουρα ήμουν υπερβολικός. Μη μπορώντας να βρω κάτι καλύτερο όπως για παράδειγμα μαρασκίνο, άνοιξα ένα σακούλι πατατάκια κι άρχισα αισθησιακά να την ταϊζω στο στόμα. Είχε ξετινάξει σε χρόνο ρεκόρ το μισό σακούλι όταν της είπα «Πείναγες τελικά ε;», ενώ εκείνη μη μπορώντας να κρατηθεί ρεύτηκε δυνατά και με το χέρι της σκούπισε το στόμα της ενώ με κοίταζε με τα μεγάλα εκφραστικά της μάτια ζητώντας μου συγγνώμη γι’ αυτό που μόλις είχε συμβεί. Μου έδωσε το τηλέφωνο της ζητώντας μου να με ξαναδεί ένα βράδυ με τέτοιο ωραίο καιρό και συναισθήματα. Και να που την πέτυχα προχθές μετά από τρία χρόνια πάλι στο ίδιο μαγαζί να μου φέρνει πατατάκια που λαίμαργα έτρωγα από συνήθεια για να έρθει πιο γρήγορα κοντά μου.